Παρασκευή 30 Μαΐου 2014
Παρασκευή 16 Μαΐου 2014
Pyrikafstos Ellada 7 ώρες ·
«Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνει κυβέρνηση»
Θα πήγαινα στον ΣΥΡΙΖΑ αν συμφωνούσα μαζί τους στα εθνικά θέματα
Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΗ
Η«Πυρίκαυστος Ελλάδα», η πολιτική κίνηση του Κώστα Ζουράρι, συμμετέχει στις ευρωεκλογές στο ψηφοδέλτιο των ΑΝΕΛ. Η ευφάνταστη ονομασία προέρχεται από την πυρίκαυστο ζώνη της Θεσσαλονίκης, στην πυρκαγιά του 1917. Εχουμε δηλαδή την Ελλάδα ως καμένη χώρα, μετά την πτώχευση του 2010.
Επομένως, ας δώσουμε ένα πρώτο μπόνους στον Ζουράρι για τον τίτλο. Από την άλλη, γιατί με τους ΑΝΕΛ; Δεν θα μπορούσε η Πυρίκαυστος Ελλάδα να είναι, ας πούμε, μία ακόμη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ; Ας δούμε τις απαντήσεις, του συνήθως εξαιρετικά επιεικούς Κώστα Ζουράρι. Διότι, μην σας απατά ο αιχμηρός λόγος του. Εμένα μου φαίνεται ο πιο διαλλακτικός.
- Είναι, λοιπόν, καμένη χώρα η Ελλάδα; Αφού γλιτώσαμε τα χειρότερα…
«Θα γλιτώσουμε τα χειρότερα εάν φύγει αυτή η ξενόδουλη κυβέρνηση. Είδατε πώς σχηματίστηκε εξάλλου. Την επέβαλαν οι Γερμανοί τραπεζίτες στις Κάνες. Οι ίδιοι τα λένε. Φυσικά, ο Γιώργος έπρεπε τότε να επιμείνει στην απόφασή του για δημοψήφισμα».
- Δηλαδή, τον δικαιώνετε;
«Οχι βέβαια! Εμείς οι Ελληνες ξέρουμε την αλήθεια. Ξέρουμε πώς μας έβαλε στα μουλωχτά στο ΔΝΤ, παρέα με τους φίλους του εξ Αμερικής. Και ξέρουμε πώς τα παρέδωσε όλα στην τρόικα. Ξέρουμε, επίσης, γιατί σκέφτηκε το δημοψήφισμα. Για να πετάξει την μπάλα στην κερκίδα, επειδή έβλεπε ότι ο λαός δεν δεχόταν τα μέτρα. Αλλά εφόσον το πρότεινε έπρεπε να επιμείνει και όχι να βάλει την ουρά στα σκέλια».
- Αν ήσασταν δηλαδή στη σύσκεψη των Κανών, στη θέση του, και σας αποκαλούσε ο Σαρκοζί ηλίθιο, τι θα κάνατε;
«Δεν τον είπε απλώς ηλίθιο! Τον είπε conard! Είναι πολύ χειρότερο, όπως γνωρίζετε. Εάν ήμουνα στη θέση του θα σηκωνόμουνα όρθιος και θα του έλεγα: “Ποιος είσαι εσύ ρε; Είσαι πολύ μικρή χώρα, για να βρίζεις τον πρωθυπουργό της Ελλάδας!”. Και θα καθόμουνα εκεί και θα τους έτριβα στα μούτρα το δημοψήφισμα. Αυτό θα έκανα».
- Τώρα τι γίνεται; Λέτε να προλάβει ο Σαμαράς να το γυρίσει το παιχνίδι και να διασωθεί;
«Αποκλείεται! Η κυβέρνηση θα πέσει. Ο κόσμος έχει αηδιάσει μ’ αυτούς και θα τους καταψηφίσει. Παρά τις βλακείες του ΣΥΡΙΖΑ, δεν τους σώζει τίποτα».
- Ποιες βλακείες εννοείτε;
«Εννοώ τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τα εθνικά θέματα, για την παιδεία. Οταν στα ψηφοδέλτιά του έχει ανθρώπους που εξυπηρετούν τον κεμαλισμό και τον εθνικισμό των Σκοπιανών, σαν τον Χριστόπουλο, και όταν στο παρελθόν είχε τη Ρεπούση στις τάξεις του, είναι σαν να λέει σε 5 εκατομμύρια Ελληνες μη με ψηφίζετε».
- Γιατί σε 5 εκατομμύρια;
«Γιατί τόσοι είναι οι Μικρασιάτες πρόσφυγες και οι βουλγαροπρόσφυγες, που ούτε να ακούσουν δεν θέλουν αυτές τις φιλοτουρκικές θέσεις. Θυμάστε που είχε αποδεχθεί και το σχέδιο Ανάν για το Κυπριακό».
- Νομίζω όμως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, κεντρικά, ως ηγετική ομάδα δηλαδή, δεν υιοθετεί απολύτως αυτές τις θέσεις κάποιων υποψηφίων. Τον αδικείτε. Και για το Κυπριακό έχει άλλη θέση πλέον.
«Δεν τον αδικώ καθόλου. Λέω το εξής: Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνει κυβέρνηση! Αλλη λύση δεν έχουμε. Κι εγώ αυτό θέλω, να κυβερνήσει. Και νομίζω ότι θα τα καταφέρει. Το πολύ σε μερικούς μήνες θα πάμε αναγκαστικά σε εκλογές και θα κερδίσει. Αλλά θα ‘πρεπε να είναι αυτοδύναμος και ισχυρός. Με αυτά που λέει για τη Θράκη δεν θα είναι αυτοδύναμος, αλλά θα έχει σχετική πλειοψηφία».
- Και θα έχει την ψήφο ανοχής των ΑΝΕΛ;
«Ναι. Αλλά αυτά θα κριθούν μετά τις εκλογές. Μπορεί και ο Τσίπρας να πει αυτό που είπε κάποτε ο Γεώργιος Παπανδρέου στην ΕΔΑ, που του έδινε το 1963 ψήφο ανοχής: “Δεν την δεχόμαστε”! Τον πίεζαν τότε το Παλάτι και οι Αμερικανοί».
- Κι εσάς όμως, μ’ αυτά που λέτε σήμερα για τα εθνικά θέματα, θα σας πούνε εθνικιστή.
«Φυσικά. Οπως εθνικιστικό ήταν και το ΕΑΜ. Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο λεγόταν, ΕΑΜ δηλαδή, δεν λεγόταν ΑΜ!»
- Είστε ΕΑΜίτης και πάτε με τον Καμμένο και τους ΑΝΕΛ;
«Πού είναι το πρόβλημα; Και ο Φλωράκης με τον Κύρκο δεν έκαναν κυβέρνηση με τη Δεξιά και τον Μητσοτάκη; Η ΔΗΜΑΡ δεν έκανε κυβέρνηση με τη Δεξιά και τον Σαμαρά;»
- Επομένως;
«Επομένως, θέλω να πω ότι παγκοσμίως η Αριστερά έχει τη λογική του εκλογικού μετώπου. Ανέκαθεν. Συνεργαζόμαστε με τους ΑΝΕΛ στη βάση ενός προγράμματος. Για να ελευθερώσουμε την πατρίδα μας».
- Δηλαδή, είστε κάτι σαν συνιστώσα η Πυρίκαυστος Ελλάδα; Και γιατί τότε δεν πήγατε στον ΣΥΡΙΖΑ, που έχει και σχετική παράδοση στις συνιστώσες;
«Οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καθόλου πρόβλημα. Δείχνουν εσωτερικό διάλογο και δημοκρατία. Θα πήγαινα, εάν συμφωνούσα μαζί τους στα εθνικά θέματα».
- Ούτε και με το ΚΚΕ, όμως, τα πάτε καλά.
«Το ΚΚΕ είναι πλέον πουριτανικό κόμμα, είναι αυτό που λέμε “καθαροί”. Αλλά αυτό είναι χιλιασμός, είναι μια στάση αρνητική. Ξέρετε πώς λέγεται αυτή η στάση στην κλασική μαρξιστική ορολογία; Αντικειμενικά, πέρα από προθέσεις, βοηθάει τα αστικά κόμματα. Δηλαδή, το ΚΚΕ σήμερα είναι βούτυρο στο ψωμί της κοσμικής Δεξιάς και του καθεστωτικού ΠΑΣΟΚ».
- Γιατί;
«Διότι δεν συνεργάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να σχηματιστεί λαϊκή πλειοψηφία και κυβέρνηση της Αριστεράς. Δηλαδή, τι θα κάνουμε; Θα περιμένουμε τη Δευτέρα Παρουσία του κόμματος και στο μεταξύ θα αφήνουμε τη Μέρκελ και τον Σαμαρά να αλωνίζουν;»
- Και γιατί έχει αυτή τη γραμμή το ΚΚΕ;
«Διότι είναι επηρεασμένο από τη δυτική πολιτική σκέψη. Οι δυτικοί βλέπουν άσπρο και μαύρο. Ναι και όχι. Ποτέ ίσως. Δεν καταλαβαίνουν το ενδέχεται. Δείτε τον Ομηρο και το μύθο με τα δύο πιθάρια, που έχουν τα καλά και τα κακά δώρα. Ο Δίας τα ανακατεύει και τα δίνει στον άνθρωπο αναμεμειγμένα. Μόνον οι Ελληνες έχουμε τέτοιο μύθο, όπου ο άνθρωπος εμπεριέχει ταυτόχρονα το καλό και το κακό. Το ενδιάμεσο είναι η μεγάλη ελληνική πνευματική κληρονομιά».
- Ισως ο Φλωράκης την είχε…
«Κάποτε όταν ρώτησα τον Φλωράκη γιατί επί ΕΣΣΔ μίλαγε για ξένες δυνάμεις στην Κύπρο και μετά για τουρκικές δυνάμεις, μου είπε το εξής κολοκοτρωνέικο: “Ε, Κώστα, τώρα είναι άλλοι καιροί”!»
- Και τι θέλετε να πείτε;
«Οτι με τα σημερινά μέτρα του ΚΚΕ, ο Φλωράκης θα λεγόταν οπορτουνιστής».
- Εσείς έχετε αυτή την αίσθηση της ανάμειξης;
«Ναι. Ξέρω ότι έχω και λίγο Σημίτη μέσα μου! Αλλά παρηγοριέμαι στην ιδέα ότι και ο Σημίτης έχει κάτι από Ζουράρι!»
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 16-5-2014
ΣΤΑΥΡΟΣ ΒΙΔΑΛΗΣ -ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ
ΠΟΙΟΙ
ΕΙΜΑΣΤΕ;
Είμαστε
πολίτες οι οποίοι βρεθήκαμε από το 2010 στις πλατείες και τις λαϊκές
συνελεύσεις στους δήμους της Αττικής και στους αγώνες της πλατείας Συντάγματος.
Συνεχίσαμε και συνεχίζουμε τους κοινούς αγώνες κατά των δανειακών συμβάσεων,
των μνημονίων και των αποτελεσμάτων τους.
Πιστεύουμε
στην ενότητα όλων των Ελλήνων μακριά από ιδεολογικές κάθε είδους
αντιλειτουργικές αυτοπεριχαρακώσεις.
Η
παρουσία μας στη διεκδίκηση του δήμου της Αθήνας είναι μια συνέχεια των κοινών
αγώνων.
Η
προσπάθεια μας βασίζεται στο τρίπτυχο:
ΕΝΑΝΤΙΑ
ΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΤΑΣΗ
Σκοπός
και στόχος μας είναι
να έρθει ο δήμος στα χέρια
των πολιτών – και όχι των κομμάτων – όπως γινόταν μέχρι σήμερα. Σε αυτές τις
δημοτικές εκλογές θα δοθεί η ευκαιρία στους πολίτες να εκφράσουν, να δώσουν
απάντηση στο ανίκανο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Το σύνθημα που απευθύνουμε
στον πολίτη είναι: ΕΣΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ.
ΠΟΛΙΤΙΚΟ
ΠΛΑΙΣΙΟ
Η
Ελλάδα ως αποικία χρέους είναι υπό ξένη κατοχή. Οι δημοτικές εκλογές του 2014
θα διεξαχθούν υπό καθεστώς πλήρους υποταγής, οικονομικής και πολιτικής
παράδοσης της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Οι κυβερνήσεις της δανειακής σύμβασης,
των μνημονίων, της διαφθοράς, της διαπλοκής, της αντιδημοκρατικής αυθαιρεσίας
και καταστολής, οδηγούν τον Ελληνικό λαό σε γενοκτονία. Μέσα σε αυτό το ακραίο
πολιτικό τοπίο οι Δυνάμεις της Κοινωνίας –εμείς, Αθηναίες και Αθηναίοι πολίτες
– αποφασίσαμε να αντισταθούμε. Αναλαμβάνουμε, ως ανεξάρτητη δημοτική κίνηση
πολιτών, την πρωτοβουλία της διεκδίκησης του Δήμου της Αθήνας, υπερασπιζόμενοι
τα θεμελιώδη δικαιώματα μας στην αυτοθέσμιση του Τόπου μας.
Σε
μια εποχή μαζικής δημοκρατίας, κοινωνικών πολτοποιήσεων και πλανητικών
επιβουλών, οι ποιότητες των αξιών είναι πλέον απαραίτητες για την υπαρξιακή
υπόσταση κάθε Πολίτη.
Έχοντας
ως όπλο την εμπιστοσύνη του λαού της Αθήνας, δηλώνουμε ότι θα βρεθούμε από τη
πρώτη στιγμή στο πλευρό του αγωνιζόμενου και δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού, με
πίστη στα δίκαια του αγώνα του.
Οι
Δυνάμεις της Κοινωνίας, με εργαλείο την Άμεση Δημοκρατία και όραμα την Κοινωνία
των Πολιτών, απευθύνονται σε όλους τους Έλληνες, σε όλους τους Αθηναίους. Τους
καλούμε μαζί να σπάσουμε τα δεσμά της κομματοκρατίας, να επανακτήσουμε την
αξιοπρέπεια μας, να πάρουμε το μέλλον του Δήμου στα χέρια μας, να αγωνιστούμε
για μια καλύτερη Αθήνα.
Μας
αξίζει μια καλύτερη ζωή.
Στοιχεία επικοινωνίας:
Γραφεία / Εκλογικό κέντρο
Πανεπιστημίου 59 & Εμμ. Μπενάκη (μέγαρο ΦΙΞ),
7ος όροφος, γρ. 701β & 702 – Αθήνα (μετρό Ομόνοιας)
Τηλ. 6973905262 / 6971860957
Email: dinameisathinas@gmail.com
Facebook: www.facebook.com/dinameiskoinonias
Κώστας Ζουράρις- Από τον Γρηγόριο Παλαμά στον Κωστή Μοσκώφ
Τελικά θα πρέπει να δούμε αυτή την εκπληκτική συναύληση του λαϊκού με το λόγιο στοιχείο –το πάρα πολύ λόγιο στοιχείο και το εξαιρετικά λαϊκό στοιχείο– το οποίο πέτυχε αυτή η πόλη εδώ, τουλάχιστον κατά τα τελευταία 800 χρόνια.
Θα σας πω βέβαια το εξής, για να τελειώνουμε, για να προχωρήσουμε λίγο πάρα πέρα. Πριν από τέσσερα-πέντε χρόνια, στο Νομαρχιακό Συμβούλιο, ο Τρεμόπουλος, ο οποίος ως αξέστως ανεπίξεστος –είναι φοβερό το τι αγραμματοσύνη υπάρχει– νομίζει ότι μπορεί να λέει ότι θέλει, πρότεινε, επειδή ο Κεμάλ Ατατούρκ –είχε ένα στατιστικό επιχείρημα, το οποίο έδειχνε και σωστό– είναι ο πιο γνωστός Θεσσαλονικεύς όλων των εποχών, ασχέτως αν ήταν και ο μεγαλύτερος σφαγεύς, πρέπει να του αφιερώσουμε κάτι, ξέρω εγώ ένα απορριμματοφόρο. Του γράφω λοιπόν τότε το εξής: «Προσπαθήστε τουλάχιστον εσείς να μάθετε και κανένα γράμμα. Να σου πω το εξής στατιστικά (αυτά τα μπακάλικα): ο πιο γνωστός Θεσσαλονικεύς τα τελευταία 2300 χρόνια –γιατί ο Μέγας Αλέξανδρος δεν είναι μάλλον Θεσσαλονικεύς– ποιος είναι; Οι εξής δύο: Κύριλλος και Μεθόδιος. Πρώτον, δια το «ασήμαντο» γεγονός ότι 350.000.000 Σλάβων, εδώ και 1200 χρόνια, έχουν τον Κύριλλο και τον Μεθόδιο ως κτητορικούς ιδρυτές της αυτογνωσίας τους – κατά σύμπτωση τους έκαναν και την γλώσσα, το κυριλλικό αλφάβητο, ο ένας απ’ τα δύο αρχοντόπουλα της Θεσσαλονίκης, γιος του στρατιωτικού διοικητού της Θεσσαλονίκης. Όσο και από συνέδρια –γιατί εγώ έχω πάει σε τέσσερα πέντε συνέδρια, κατά τη διάρκεια της ζωής μου, που με είχαν καλέσει για τον Κεμάλ Ατατούρκ, όταν ήμουν στο Παρίσι (τα οποία τα οργάνωνε το γενικό επιτελείο στρατού της Τουρκίας, με κρατικά χρήματα τουρκοφασιστικά) είναι τουλάχιστον τρεισήμισι χιλιάδες τα συνέδρια που γίνονται τα τελευταία 100-150 χρόνια για τον Κύριλλο και τον Μεθόδιο και υπάρχουν πάνω από 100.000 ανακοινώσεις και μονογραφίες. Για να τελειώνει αυτή η σαχλαμάρα. Ο πιο γνωστός Θεσσαλονικεύς είναι οι εξής δύο: ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος. ΤΕΡΜΑ.»
Ξαναγυρίζουμε στα καθ’ ημάς. Ξεκινώ και ορίζω το πλαίσιο όπως μας το δίνει ο Ντίνος Χριστιανόπουλος. Διαβάζω τα λόγια του Ντίνου. «Άπαξ και δεχτεί κανείς την περισσή ακτινοβολία αυτής της πόλης, δεν μπορεί πλέον να γράφει για άλλα πράγματα. Η Θεσσαλονίκη σε κερδίζει με πολλούς τρόπους. Την ιστορική της μνήμη, την ζωντανή της παράδοση, την γοητευτική τοπογραφία της, την πολυεθνική διαστρωμάτωση, τον πολιτισμό της, το ακατάβλητο πείσμα της για συμβίωση, για επιβίωση. Την ανεξάντλητη ικανότητά της για ανανέωση».
Εγώ δεν μπορώ να μιλήσω για την ζωντανή της παράδοση διότι έχουμε εδώ μαζί μας τον Ντίνο τον Χριστανόπουλο, αλλά επειδή κι εγώ έχω πάρα πολύ θυμώσει ειδικά με τους Αθηναίους που έρχονται, το Άρδην κ.λπ., και λένε για μια «παρακμή στη Θεσσαλονίκη», θα πω ότι, αυτή τη στιγμή, η Θεσσαλονίκη έχει την μεγαλύτερη αναμόχλευση της αργόσυρτης διάρκειας στη μουσική μας –εκτός από την τρομερή δουλειά που έχει κάνει ο Ντίνος– αλλά για την λογία παράδοση, με το συγκρότημα του Κυριάκου Καλαϊτζίδη, το «Εν χορδαίς». Το «Εν Χορδαίς είναι παγκόσμιο μουσικό συγκρότημα, ψάχνει στα αρχεία του Βατικανού, στα αρχεία της Κωνσταντινουπόλεως, στο αρχείο της μονής Ιβήρων, 5.000 μουσικά κομμάτια που δεν έχουν ακόμη μελετηθεί (και τα φτιάχνει ο Κυριάκος). Το συγκρότημά του, που έχει βυζαντινούς, δηλαδή Τούρκους, Ρουμάνους, δικούς μας Ρωμιούς, μουσικούς, είναι πλέον παγκοσμίως αναγνωρισμένο ως μουσική πρόταση για τη μεγάλη αργόσυρτη διάρκεια της διαχρονικής ελληνικής μουσικής, και εν πάση περιπτώσει, διά του «Εν χορδαίς» και μόνον, η Θεσσαλονίκη είναι αυτή τη στιγμή ένα παγκόσμιο μουσικό κέντρο. – Αλλά το Άρδην πρέπει να τα μάθει αυτά. Μου φαίνεται πως και πάλι δεν θα μου δημοσιεύσουν τον λόγο μου… Ίσως με κάποιες περικοπές!
Θα ξεκινήσω από τον Ντίνο και πάλι, «ψωριάρες φτωχογειτονιές που βρήκατε τόσο παχιά ομοιοτέλευτα», του Ντίνου Χριστιανόπουλου, θα σου χαρίσω μερικά καταπληκτικά ομοιοτέλευτα αυτής της πόλης, τα οποία τελικώς σε γέμισαν, με γέμισαν και επιστρέφουμε σ’ αυτά. Τέσσερα ομοιοτέλευτα: Το ουσιοποιόν, το ζωοποιόν, το λογοποιόν και το θεοποιόν, μαζί με ένα πέμπτο, που είναι του Κωστή, το ενοποιόν. Ποια είναι αυτά; Ποια είναι η περίφημη επεξεργασία, που ξεκινάει από τους Πατέρες της εκκλησίας, για το πώς οι άκτιστες ενέργειες του θεού προσλαμβάνονται και γίνονται δεκτές από τον άνθρωπο, την κοινωνία και επομένως και τα άψυχα του ουσιοποιού και τα έμψυχα, τα ζώα που μετέχουν του ζωοποιού και ο άνθρωπος μετέχει του λογοποιού και άρα ο άνθρωπος μετέχει και του θεοποιού, γιατί μπορεί να γίνει κατά χάρη και ισόθεος, μπορεί να το κάνει πότε; Και σας δίνω το δεύτερο ζευγάρι με τα παχιά τα ομοιοτέλευτα του Ντίνου του Χριστιανόπουλου. Μπορεί να γίνει ισόθεος, μπορεί να γίνει λογοποιός ο άνθρωπος, όταν έχει το αυτεξούσιον, το αυτεπίκτατον, το εθελόφυτον, το εθελόρμητον και το αυτοδέσποτον, κι έχει και άλλα δεκαπέντε.
Νάτα τα ομοιοτέλευτα της Θεσσαλονίκης. Σε όλη τη διάρκεια των 2.000 ετών, μετά την αρχαία Ελλάδα, συντήρησαν και συνδιαμόρφωσαν την λαϊκή εγρήγορση της ελευθερίας, της προσωπικής αξιοπρεπείας και της προσωποπαγούς ευθύνης απέναντι στην ελευθερία μας· τα οποία συντήρησαν, λίγα χρόνια μετά την διατύπωσή τους από τον Γρηγόριο τον Παλαμά, τα πρώτα αντάρτικα κινήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι τα πρώτα αντάρτικα και η πρώτη κλεφτουριά, εκτός από τα οργανωμένα κινήματα στην κάτω Ελλάδα, σχηματίζονται στον Όλυμπο, στο Βέρμιο και στα Πιέρια, αμέσως κατά την διάρκεια της τουρκικής κατοχής, πριν καταληφθεί η Θεσσαλονίκη από το 1430 έχουμε αντάρτικα, γιατί ακριβώς έχει καταλάβει τον κάμπο η Τουρκιά. Αυτά συντήρησαν και τη λαϊκή εγρήγορση γιατί είχαν το πρόταγμα της προσωπικής ελευθερίας με το εθελόρμητον, το εθελόφυτον το αυτοδέσποτον, το αυτεπίτακτον, που μπορεί να σε πάει γίνεις ισόθεος, λογοποιός και συ.
Κι αυτό βοήθησε μετά τους Κολυβάδες, όπου διαχέεται αυτό στο λαϊκό καθημερινό στρώμα, και αυτό το πράγμα δημιουργεί κατευθείαν στον Μοσκώφ: για πρώτη φορά στην ιστορία της λογίας παραδόσεως: διαπιστώνει και αποτυπώνει εσαεί αυτό που θα σας διαβάσω. Οι δυό κεκοιμημένοι μας ο Κωστής Μοσκώφ και ο Γρηγόριος ο Παλαμάς, συνεχίζουν αυτή τη μεγάλη παράδοση της ελευθερίας και η οποία δημιούργησε το αντάρτικο, την ανταρσία, την αναχώρηση πέρα από κάθε ποδηγέτηση. Δέστε τι γράφει ο Μοσκώφ. Είναι από το ταλαίπωρο το βιβλίο του με το οποίο προσπαθούσε να εκσυγχρονίσει το ΚΚΕ και δεν κατάλαβαν τίποτα· τον βρίζανε και οι άλλοι οι ακροδεξιοί, οι εκσυγχρονιστές, γενικώς ήταν μια συμφορά, όλοι αυτοί οι εγγράμματοι που υποτίθεται ότι ήταν η εγγράμματη Ελλάδα.
Είναι η «Η Μεγάλη Πέμπτη, Σταύρωση και Διαλεκτική από το Λαϊκισμός ή Πρωτοπορία, Δοκίμιο 3: «Στην παραδομένη μας ιδεολογία που διαπιστώνει την πράξη της ιστορίας με την θεολογική γλώσσα». Προσοχή, δύο ισχυρότατες στιγμές στην οργάνωση της λογικής αλληλουχίας της φράσεως «Στην παραδομένη μας ιδεολογία διατυπώνεται η πράξη αυτή της ιστορίας με την θεολογική γλώσσα· και αυτό για 2000 χρόνια, «που είναι η βασική ως πρόσφατα κοινή λαϊκή συμβολική.» Ένα το κρατούμενο, ακροτελεύτιο και εναρκτήριο: Η λαϊκή κοινή συμβολική του Ελληνισμού, μετά ουσιαστικά την πτώση των ελληνίδων πόλεων και την κατάκτηση των ελληνιστικών βασιλείων από τη ρωμαιοκρατία, η ελληνική κοινή λαϊκή συμβολική εκφράζεται με τα τσουρέκια, εκφράζεται με τις λαϊκές λιτανείες για την ξηρασία, για την βροχή, με «τα σα εκ των σων σοι προσφέρω κατά πάντα και δια πάντα» και εκφράζεται επομένως μέσα από μια θεολογική γλώσσα διάσπαρτη, διάχυτη, που μπαίνει στον δεκαπεντασύλλαβο, που ξαναμπαίνει στην λαϊκή ζωγραφική μας, μπαίνει στα κιλίμια μας, μπαίνει στους τζετζερέδες μας μέσα, και διαμορφώνει το αντάρτικο που μας επέτρεψε να… ξαναγυρίσουμε στην Κατοχή του μνημονίου!
Ξαναγυρίζουμε στα καθ’ ημάς. Ξεκινώ και ορίζω το πλαίσιο όπως μας το δίνει ο Ντίνος Χριστιανόπουλος. Διαβάζω τα λόγια του Ντίνου. «Άπαξ και δεχτεί κανείς την περισσή ακτινοβολία αυτής της πόλης, δεν μπορεί πλέον να γράφει για άλλα πράγματα. Η Θεσσαλονίκη σε κερδίζει με πολλούς τρόπους. Την ιστορική της μνήμη, την ζωντανή της παράδοση, την γοητευτική τοπογραφία της, την πολυεθνική διαστρωμάτωση, τον πολιτισμό της, το ακατάβλητο πείσμα της για συμβίωση, για επιβίωση. Την ανεξάντλητη ικανότητά της για ανανέωση».
Εγώ δεν μπορώ να μιλήσω για την ζωντανή της παράδοση διότι έχουμε εδώ μαζί μας τον Ντίνο τον Χριστανόπουλο, αλλά επειδή κι εγώ έχω πάρα πολύ θυμώσει ειδικά με τους Αθηναίους που έρχονται, το Άρδην κ.λπ., και λένε για μια «παρακμή στη Θεσσαλονίκη», θα πω ότι, αυτή τη στιγμή, η Θεσσαλονίκη έχει την μεγαλύτερη αναμόχλευση της αργόσυρτης διάρκειας στη μουσική μας –εκτός από την τρομερή δουλειά που έχει κάνει ο Ντίνος– αλλά για την λογία παράδοση, με το συγκρότημα του Κυριάκου Καλαϊτζίδη, το «Εν χορδαίς». Το «Εν Χορδαίς είναι παγκόσμιο μουσικό συγκρότημα, ψάχνει στα αρχεία του Βατικανού, στα αρχεία της Κωνσταντινουπόλεως, στο αρχείο της μονής Ιβήρων, 5.000 μουσικά κομμάτια που δεν έχουν ακόμη μελετηθεί (και τα φτιάχνει ο Κυριάκος). Το συγκρότημά του, που έχει βυζαντινούς, δηλαδή Τούρκους, Ρουμάνους, δικούς μας Ρωμιούς, μουσικούς, είναι πλέον παγκοσμίως αναγνωρισμένο ως μουσική πρόταση για τη μεγάλη αργόσυρτη διάρκεια της διαχρονικής ελληνικής μουσικής, και εν πάση περιπτώσει, διά του «Εν χορδαίς» και μόνον, η Θεσσαλονίκη είναι αυτή τη στιγμή ένα παγκόσμιο μουσικό κέντρο. – Αλλά το Άρδην πρέπει να τα μάθει αυτά. Μου φαίνεται πως και πάλι δεν θα μου δημοσιεύσουν τον λόγο μου… Ίσως με κάποιες περικοπές!
Θα ξεκινήσω από τον Ντίνο και πάλι, «ψωριάρες φτωχογειτονιές που βρήκατε τόσο παχιά ομοιοτέλευτα», του Ντίνου Χριστιανόπουλου, θα σου χαρίσω μερικά καταπληκτικά ομοιοτέλευτα αυτής της πόλης, τα οποία τελικώς σε γέμισαν, με γέμισαν και επιστρέφουμε σ’ αυτά. Τέσσερα ομοιοτέλευτα: Το ουσιοποιόν, το ζωοποιόν, το λογοποιόν και το θεοποιόν, μαζί με ένα πέμπτο, που είναι του Κωστή, το ενοποιόν. Ποια είναι αυτά; Ποια είναι η περίφημη επεξεργασία, που ξεκινάει από τους Πατέρες της εκκλησίας, για το πώς οι άκτιστες ενέργειες του θεού προσλαμβάνονται και γίνονται δεκτές από τον άνθρωπο, την κοινωνία και επομένως και τα άψυχα του ουσιοποιού και τα έμψυχα, τα ζώα που μετέχουν του ζωοποιού και ο άνθρωπος μετέχει του λογοποιού και άρα ο άνθρωπος μετέχει και του θεοποιού, γιατί μπορεί να γίνει κατά χάρη και ισόθεος, μπορεί να το κάνει πότε; Και σας δίνω το δεύτερο ζευγάρι με τα παχιά τα ομοιοτέλευτα του Ντίνου του Χριστιανόπουλου. Μπορεί να γίνει ισόθεος, μπορεί να γίνει λογοποιός ο άνθρωπος, όταν έχει το αυτεξούσιον, το αυτεπίκτατον, το εθελόφυτον, το εθελόρμητον και το αυτοδέσποτον, κι έχει και άλλα δεκαπέντε.
Νάτα τα ομοιοτέλευτα της Θεσσαλονίκης. Σε όλη τη διάρκεια των 2.000 ετών, μετά την αρχαία Ελλάδα, συντήρησαν και συνδιαμόρφωσαν την λαϊκή εγρήγορση της ελευθερίας, της προσωπικής αξιοπρεπείας και της προσωποπαγούς ευθύνης απέναντι στην ελευθερία μας· τα οποία συντήρησαν, λίγα χρόνια μετά την διατύπωσή τους από τον Γρηγόριο τον Παλαμά, τα πρώτα αντάρτικα κινήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι τα πρώτα αντάρτικα και η πρώτη κλεφτουριά, εκτός από τα οργανωμένα κινήματα στην κάτω Ελλάδα, σχηματίζονται στον Όλυμπο, στο Βέρμιο και στα Πιέρια, αμέσως κατά την διάρκεια της τουρκικής κατοχής, πριν καταληφθεί η Θεσσαλονίκη από το 1430 έχουμε αντάρτικα, γιατί ακριβώς έχει καταλάβει τον κάμπο η Τουρκιά. Αυτά συντήρησαν και τη λαϊκή εγρήγορση γιατί είχαν το πρόταγμα της προσωπικής ελευθερίας με το εθελόρμητον, το εθελόφυτον το αυτοδέσποτον, το αυτεπίτακτον, που μπορεί να σε πάει γίνεις ισόθεος, λογοποιός και συ.
Κι αυτό βοήθησε μετά τους Κολυβάδες, όπου διαχέεται αυτό στο λαϊκό καθημερινό στρώμα, και αυτό το πράγμα δημιουργεί κατευθείαν στον Μοσκώφ: για πρώτη φορά στην ιστορία της λογίας παραδόσεως: διαπιστώνει και αποτυπώνει εσαεί αυτό που θα σας διαβάσω. Οι δυό κεκοιμημένοι μας ο Κωστής Μοσκώφ και ο Γρηγόριος ο Παλαμάς, συνεχίζουν αυτή τη μεγάλη παράδοση της ελευθερίας και η οποία δημιούργησε το αντάρτικο, την ανταρσία, την αναχώρηση πέρα από κάθε ποδηγέτηση. Δέστε τι γράφει ο Μοσκώφ. Είναι από το ταλαίπωρο το βιβλίο του με το οποίο προσπαθούσε να εκσυγχρονίσει το ΚΚΕ και δεν κατάλαβαν τίποτα· τον βρίζανε και οι άλλοι οι ακροδεξιοί, οι εκσυγχρονιστές, γενικώς ήταν μια συμφορά, όλοι αυτοί οι εγγράμματοι που υποτίθεται ότι ήταν η εγγράμματη Ελλάδα.
Είναι η «Η Μεγάλη Πέμπτη, Σταύρωση και Διαλεκτική από το Λαϊκισμός ή Πρωτοπορία, Δοκίμιο 3: «Στην παραδομένη μας ιδεολογία που διαπιστώνει την πράξη της ιστορίας με την θεολογική γλώσσα». Προσοχή, δύο ισχυρότατες στιγμές στην οργάνωση της λογικής αλληλουχίας της φράσεως «Στην παραδομένη μας ιδεολογία διατυπώνεται η πράξη αυτή της ιστορίας με την θεολογική γλώσσα· και αυτό για 2000 χρόνια, «που είναι η βασική ως πρόσφατα κοινή λαϊκή συμβολική.» Ένα το κρατούμενο, ακροτελεύτιο και εναρκτήριο: Η λαϊκή κοινή συμβολική του Ελληνισμού, μετά ουσιαστικά την πτώση των ελληνίδων πόλεων και την κατάκτηση των ελληνιστικών βασιλείων από τη ρωμαιοκρατία, η ελληνική κοινή λαϊκή συμβολική εκφράζεται με τα τσουρέκια, εκφράζεται με τις λαϊκές λιτανείες για την ξηρασία, για την βροχή, με «τα σα εκ των σων σοι προσφέρω κατά πάντα και δια πάντα» και εκφράζεται επομένως μέσα από μια θεολογική γλώσσα διάσπαρτη, διάχυτη, που μπαίνει στον δεκαπεντασύλλαβο, που ξαναμπαίνει στην λαϊκή ζωγραφική μας, μπαίνει στα κιλίμια μας, μπαίνει στους τζετζερέδες μας μέσα, και διαμορφώνει το αντάρτικο που μας επέτρεψε να… ξαναγυρίσουμε στην Κατοχή του μνημονίου!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)