Γιώργος Κοντογιώργης, Η "ιμιοποίηση" της Ελλάδας ...

Η "ιμιοποίηση" της Ελλάδας (συνέντευξη στα Επίκαιρα).
.
.

(7)  Υπάρχει τρόπος να αντισταθμιστεί, να ελεγχθεί η δύναμη των αγορών;

Οι αγορές έγιναν παντοδύναμες από τη στιγμή που χειραφετήθηκαν από την κρατική επικράτεια και ανέπτυξαν πλανητική κινητικότητα. Η παντοδυναμία τους αυτή όμως δεν είναι πρωτογενής. Οφείλεται στο γεγονός ότι αυτές μετέβησαν στο μέλλον, ενώ το πολιτικό σύστημα παρέμεινε ερμητικά έγκλειστο στο παρελθόν, στον 18ο αιώνα. Το διακύβευμα είναι η κοινωνία των πολιτών να (ξανα-)γίνει αιτία και σκοπός της πολιτικής. Για να συμβεί όμως αυτό πρέπει η κοινωνία από ιδιώτης να μεταβληθεί σε διαρκή θεσμικό παράγοντα της πολιτείας. Ώστε, η μετάβαση από την παντοδυναμία των αγορών στην παντοδυναμία της κοινωνίας των πολιτών θα επιτευχθεί μόνον όταν η τελευταία συγκροτημένη σε δήμο θα ανακτήσει την ιδιότητα του εντολέα. Όταν θα μετέχει η ίδια στη λήψη των αποφάσεων αυτοπροσώπως ώστε να εμποδίζει την ομηρία της πολιτικής τάξης από τις αγορές. Όταν το πολιτικό σύστημα θα γίνει εντέλει κατ'ελάχιστον αντιπροσωπευτικό. Όντως, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί πρέπει η κοινωνία να διαδηλώνει ή να απεργεί για να πιέσει την εξουσία να πολιτευθεί κατά το συμφέρον της και δεν αξιώνει να της επιστραφεί η πολιτική αρμοδιότητα προκειμένου να αποφασίζει η ίδια για τα του οίκου της.

(8)  Θα τη σώσουμε τη χώρα ή θα είμαστε η γενιά που θα δρομολογήσει το θάνατο του ελληνικού κράτους και του ελληνικού έθνους; Τι πρέπει να γίνει;

Εάν αναλογισθούμε από πού παρέλαβε το νεοελληνικό κράτος τον ελληνισμό και την κατάντια στην οποία τον οδήγησε στη διάρκεια ενός μόνον αιώνα, μπορούμε δυστυχώς να συμπεράνουμε ότι εάν η κρίση αυτή δεν αποτελέσει την αφετηρία της υπέρβασης της ολιγαρχικής και συνάμα λεηλατικής κομματοκρατίας, η Ελλάδα θα μεταβληθεί σύντομα από χώρα σε χώρο. Μέχρι πρόσφατα το κρατικό αυτό μόρφωμα κατέστρεφε τον μείζονα ελληνισμό. Τώρα αποτελειώνει ότι απέμεινε εντός του κράτους. Η "ιμιοποίηση" της Ελλάδας έχει ήδη συντελεσθεί. Το ερώτημα είναι εάν θα αναμείνουμε μοιρολατρικά την επιβεβαίωση του τέλους της συντεταγμένης πολιτειακά εθνικής συλλογικότητας ή θα αναλάβουμε ως κοινωνία τις τύχες μας, αίροντας το καθεστώς της διπλής (εσωτερικής και εξωτερικής) κατοχής που κατά παράδοση κατατρώει τις σάρκες μας. Για να επέλθει η λύτρωση, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι ένας μόνο τρόπος υπάρχει: να ανακτήσουμε την θεσμημένη μας συλλογικότητα ως εταίροι της πολιτείας, να εναρμονίσουμε επομένως το δυναστικό κράτος της νεοτερικότητας με την ανθρωποκεντρική μας ιδιοσυστασία. Η πολιτεία της κοινωνίας/δήμου (και όχι του κράτους/πολιτείας) βρίσκεται πίσω από τη μεγαλουργία και την μακροημέρευση του ελληνισμού. Με αυτήν και μόνο θα διασωθεί και σήμερα.