Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Μιχάλη Ιγνατίου-

Γιώργου Δελαστίκ-

Σταύρου Λυγερού- Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ευρώ και ο μουντζούρης

Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ευρώ και ο μουντζούρης

Η παρέμβαση της Αριστερής Πλατφόρμας στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ επανέφερε στην επικαιρότητα την εσωκομματική διαφωνία για την παραμονή ή την έξοδο από το ευρώ.
του Σταύρου Λυγερού
  
Η παρέμβαση της Αριστερής Πλατφόρμας στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ επανέφερε στην επικαιρότητα την εσωκομματική διαφωνία για την παραμονή ή την έξοδο από το ευρώ. Στο τελευταίο συνέδριο η μεγάλη πλειοψηφία είχε ταχθεί υπέρ της παραμονής. Ο Λαφαζάνης και οι ομοϊδεάτες του γνωρίζουν ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να ανατρέψουν τη θέση που έχει ψηφιστεί. Η παρέμβασή τους είχε στόχο να υπογραμμίσει, και κυρίως να εγγράψει, μια πολιτική υποθήκη.
Η συζήτηση στον ΣΥΡΙΖΑ για το νόμισμα διεξάγεται περισσότερο με ιδεολογικούς και λιγότερο με πολιτικούς όρους. Μπορεί ο καθένας να έχει την άποψή του για το πώς το ευρώ επηρεάζει την ελληνική οικονομία. Το πρόβλημα, όμως, τίθεται με πολύ πρακτικούς όρους. Σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι πρώτο κόμμα και ο Τσίπρας να κληθεί να σχηματίσει κυβέρνηση συγκεντρώνει ολοένα και περισσότερες πιθανότητες. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο κόμπος θα φτάσει στο χτένι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επαγγέλλεται την κατάργηση του Μνημονίου και ευρύτερα της ασκούμενης πολιτικής της μονοδιάστατης λιτότητας. Από την άλλη πλευρά, είναι ηλίου φαεινότερο ότι το ευρωιερατείο δεν είναι διατεθειμένο να αποδεχτεί την ακύρωση του Μνημονίου επειδή θα βρεθεί αντιμέτωπο με μια αποφασισμένη ελληνική κυβέρνηση.
Ο Τσίπρας ισχυρίζεται ότι επειδή η Ελλάδα παραμένει συστημικός κίνδυνος, τα αφεντικά της Ευρώπης θα υποχρεωθούν να διαπραγματευτούν μαζί του ένα βιώσιμο πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση. Η Ελλάδα πράγματι παραμένει συστημικός κίνδυνος, αλλά αυτό δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά ότι το ευρωιερατείο θα υποχωρήσει. Δεδομένου ότι από τις εδώ εξελίξεις θα κριθούν σε μεγάλο βαθμό και οι εξελίξεις στην υπόλοιπη ευρωπαϊκή περιφέρεια, εάν μια κυβέρνηση Τσίπρα καταργήσει το Μνημόνιο, το πιθανότερο είναι τα αφεντικά της Ευρώπης να εξωθήσουν την Ελλάδα σε χρεοκοπία και σε έξοδο από την Ευρωζώνη, έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι θα προκύψουν σοβαρές αρνητικές συνέπειες και για τον ευρωπαϊκό πυρήνα.
Επειδή τις αποφάσεις τις παίρνει το Βερολίνο, ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να δώσει σαφή απάντηση στο ερώτημα: Θα καταργήσει το Μνημόνιο, έστω κι αν αυτό οδηγήσει την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης; Οι παλαιότερες δηλώσεις του Τσίπρα ότι το ευρώ δεν είναι φετίχ αντανακλούσαν τέτοιους προβληματισμούς. Αν και το ζήτημα του νομίσματος είναι εξαιρετικά ευαίσθητο, στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα, τα μισόλογα και οι θολές θέσεις μετατρέπονται σε μπούμερανγκ, ειδικά όταν προέρχονται από την αδύναμη πλευρά.
Ο Λαφαζάνης δείχνει να κατανοεί το κενό και γι’ αυτό επαναφέρει τη θέση της Αριστερής Πλατφόρμας στην Κεντρική Επιτροπή. Ο ΣΥΡΙΖΑ επαγγέλλεται την κατάργηση του Μνημονίου χωρίς να δίνει πειστική απάντηση στο ερώτημα τι θα συμβεί μετά και πώς η κυβέρνηση Τσίπρα θα αντιμετωπίσει την πολύ πιθανή επίθεση που θα δεχτεί από το ευρωιερατείο.
Από την άλλη πλευρά, η Αριστερή Πλατφόρμα ουσιαστικά δεν επιθυμεί την εξουσία. Άλλα στελέχη της θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να την ασκήσει με επιτυχία σε τόσο δύσκολες συνθήκες. Άλλα, με αριστερίστικη λογική, θεωρούν ιδανικό το ρόλο του μεγάλου κόμματος διαμαρτυρίας και όχι του κόμματος εξουσίας. Η κοινωνία, όμως, στρέφεται προς το κόμμα του Τσίπρα για να της λύσει το πρόβλημα επιβίωσης που της έχουν δημιουργήσει η κρίση και τα Μνημόνια. Εάν διαψευστεί, θα απευθυνθεί αλλού, επαναφέροντας τον ΣΥΡΙΖΑ στα μονοψήφια εκλογικά ποσοστά.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι η ηγετική ομάδα του επιδιώκει να βρεθεί στο τιμόνι της χώρας. Είναι ότι διστάζει να κάνει ό,τι απαιτείται ώστε να ανταποκριθεί σε μια ακραία πολιτική πρόκληση. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να μετεξελιχθεί από μικρό κόμμα διαμαρτυρίας σε μεγάλο κόμμα εξουσίας σε ελάχιστο χρόνο και στο εξαιρετικά δυσμενές τοπίο μιας πρωτοφανούς κρίσης. Μια τέτοια μετεξέλιξη απαιτεί μεγάλες ιδεολογικοπολιτικές υπερβάσεις και κυρίως απαιτεί την παραδοχή δύο αληθειών:
Πρώτον, ότι το σταθερό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ κινείται στο 5%. Οι υπόλοιποι είναι εκλογικοί πρόσφυγες. Κατέφυγαν στο κόμμα του Τσίπρα όχι επειδή έπαψαν να είναι κυρίως κεντροαριστεροί και προσχώρησαν ιδεολογικά στις θέσεις του, αλλά επειδή θεώρησαν δικαιολογημένα ότι το μνημονιακό ΠΑΣΟΚ τους καταστρέφει. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα προσδεθούν πολιτικά στον ΣΥΡΙΖΑ εάν ανταποκριθεί στις προσδοκίες τους.
Δεύτερον, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί από μόνος του να κερδίσει τις εκλογές, αλλά δεν μπορεί να κυβερνήσει. Οι συνθήκες είναι εξαιρετικά δυσχερείς και το ευρωιερατείο έχει και συμφέρον και τα μέσα να του τραβήξει το χαλί. Δεν επιθυμεί να δημιουργηθεί ένα ρήγμα στο δόγμα της μονοδιάστατης λιτότητας και, βεβαίως, ένα θετικό προηγούμενο που θα ευνοήσει πανευρωπαϊκά την Αριστερά.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κάνει τις δύο αυτές παραδοχές. Ούτε έχει επεξεργαστεί ένα ρεαλιστικό εθνικό σχέδιο που να πείθει ότι μπορεί να εγγυηθεί την ομαλή απεμπλοκή από το Μνημόνιο. Αυτή είναι και η κύρια αιτία που δυσκολεύεται πολύ να κεφαλαιοποιήσει πολιτικοεκλογικά την οικονομικοκοινωνική καταστροφή της μικρομεσαίας θάλασσας. Αυτός είναι και ο λόγος που το σχέδιο των αρχουσών ελίτ να φορτώσουν στο κόμμα του Τσίπρα τον μουντζούρη έχει πολλές πιθανότητες επιτυχίας.
 Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ (Τεύχος 217)

Είδηση προς έλεγχο: ΣΕΡΒΙΑ: Νέο τραπεζικό σύστημα -Οι Τράπεζες θα εργάζονται αποκλειστικά και μόνο για το όφελος της... χώρας και των πολιτών!

Τετάρτη, 22 Ιανουαρίου 2014


Βόμβα της Σερβίας στο τραπεζικό σύστημα – Το ΔΝΤ σε κατάσταση πανικού!



Νέο τραπεζικό σύστημα στη Σερβία, με νόμο που ορίζει πως οι τράπεζες θα εργάζονται αποκλειστικά και μόνο για το όφελος της...



Οι σοσιαλιστές της Σερβίας εγκαταλείπουν το τραπεζικό σύστημα του ευρωπαϊκού μοντέλου και προκαλούν τις έντονες διαμαρτυρίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου! Παραιτήθηκε ο Dejan Soskic, πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας Σερβίας, ενώ η θητεία του έληγε το 2016! Στην Ευρώπη και ειδικότερα στα Βαλκάνια έχουμε την πρώτη πολιτική απάντηση και αντίδραση στη Τραπεζική Δικτατορία, με νόμο που ψήφισε η Σερβική Βουλή!


Η είδηση θάβεται από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ και δημοσιογράφους και ίσως αναγκαστούν να μιλήσουν για αυτή την εξέγερση της Σερβίας, μιας και τώρα το ΔΝΤ εκφράστηκε δημόσια εναντίον ενός νόμου που ψήφισε δημοκρατικά η Βουλή της Σερβίας και εναντίον του σοσιαλιστή πρωθυπουργού Ivica Dacic.
Με τον νέο νόμο η Τράπεζα της Σερβίας υποχρεώνεται να λειτουργεί σε όφελος της εθνικής οικονομίας και των αναγκών του Σερβικού λαού και να μην τηρεί τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του ΔΝΤ και των διεθνών κερδοσκόπων!



Πρόκειται για ενέργεια της Σερβικής Βουλής που υπερασπίζεται το σύνολο της χώρας και είναι φυσιολογική η αντίδραση της Ευρωπαϊκής ένωσης και του ΔΝΤ, αφού εκτιμούν ότι η Σερβία αναστατώνει κυριολεκτικά την διεθνή τραπεζική «σταθερότητα»!


Τώρα ένα τεράστιο αγκάθι, η Σερβία, υποχρεώνει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να προλάβει νέες αποφάσεις σαν της Σερβίας από Ιταλία και Ισπανία. Για την Ελλάδα δεν ανησυχούν οι διεθνείς κερδοσκόποι, μιας και έχουν εγκαταστήσει μια συγκυβέρνηση δωσίλογων!


Η απόφαση της Σερβίας δείχνει πως υπάρχουν ακόμη κάποιοι κι αυτοί στην Περιφέρεια του συστήματος, που τολμούν να εναντιωθούν στην Αυτού Μεγαλειότητα της κερδοσκοπίας, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα!


thesecretrealtruth.blogspot.com

Προσευχή

Γιώργου Παπανικολάου

Γ. Βαρουφάκης- Δύο πλάνες, ένα ζητούμενο

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΣΑΜΑΡΑ (ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΑΝ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΝ ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ!!!)

Κόλαφος η έκθεση του γραφείου προϋπολογισμού της Βουλής: Οι φτωχοί, φτωχότεροι κι οι πλούσιοι, πλουσιότεροι!



Screen Shot 2013-05-31 at 9.54.53 PM
Το «Τhe Hub Events» και ο Νικόλας Πρωτονοτάριος  οργάνωσαν την Τρίτη 4 Ιουνίου 2013, στις 20:00 την τελευταία για φέτος συνάντηση του Hub Science, στο πλαίσιο του οποίου πραγματοποιήθηκε η διάλεξη του καθηγητή οικονομικής θεωρίας και συγγραφέα Γιάνη Βαρουφάκη με θέμα «Η Ευρώπη μετά την κρίση: Μεταξύ του εφικτού, του επιθυμητού και του απαραίτητου». Πατήστε εδώ για την ομιλία και τις διαφάνειες.

Δρ. Γεὠργιος Κ. Φίλης- Κούρεμα χρέους: «Αιτία πολέμου» για την Ελλάδα (freepen)

Συνταξιούχοι στο σπιράλ του θανάτου. Νέες περικοπές 5-6 δισ. ευρώ τη διετία 2013-2014. Η έκθεση του ΚΕΠΕ (Εφ.ΒΗΜΑ)

ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ 28-1-2014


Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Μαξίμου: Ανησυχία για αρνητικές δηλώσεις Ευρωπαίων (Ναυτεμπορική) 27/1/14

Η κυβέρνηση εδώ και καιρό έχει αποκτήσει αντιπολίτευση προερχόμενη από το εξωτερικό και αυτό κυριολεκτικά εξοργίζει και ανησυχεί το Μαξίμου γιατί από τη μία δυναμιτίζει κάθε προσπάθεια εξόδου από την κρίση, από την άλλη στέλνει αρνητικά μηνύματα τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων. 
Όπως παραδέχεται κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος, η αντιπολίτευση στο εσωτερικό θεωρείται μέχρι και αυτονόητη αλλά, «κάθε φορά που η κυβέρνηση θέτει ένα στόχο να δέχεται μετά ομοβροντία αρνητικών δηλώσεων από ευρωπαίους αξιωματούχους, αυτό δεν τρώγεται με τίποτε».
Οι δύο χθεσινές αρνητικές ειδήσεις ήρθαν η μία από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός όπου σύμφωνα με το γερμανικό οικονομικό περιοδικό Wirtschaftswoche, σε ρεπορτάζ υπό τον τίτλο «Θέμα ταμπού η Ελλάδα», αναφέρεται ότι η έξοδος της Ελλάδας εντός του 2014 όπως επιθυμεί διακαώς η κυβέρνηση, δεν είναι εφικτή.
«Τέτοια δημοσιεύματα, απλά πριονίζουν  την προσπάθεια της κυβέρνησης και των Ελλήνων πολιτών», λέει συνεργάτης του πρωθυπουργού. Η δεύτερη αρνητική δήλωση ήρθε από την Ελβετία και το «όχι» στη φορολόγηση ελληνικών καταθέσεων σε ελβετικές τράπεζες που είπε πάλι από το Νταβός η ελβετίδα υπουργός Οικονομικών Έβελιν Βίντμερ-Σλουμπφ.
Το πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση το περιέγραψε με τον πιο εύγλωττο τρόπο ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚΕυάγγελος Βενιζέλος. Ο κ. Βενιζέλος χαρακτήρισε «ζοφερή» και «επικίνδυνη» την κατάσταση της χώρας, μιλώντας σε εκδήλωση του Κινήματος.
Την ίδια ώρα εντύπωση προκάλεσε σε πολλούς εντός της κυβέρνησης το δημοσκοπικό εύρημα ότι το 58% των πολιτών θέλει κυβέρνηση συνεργασίας ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά. Και ειδικά το υψηλό ποσοστό των ψηφοφόρων της ΝΔ. Υπήρξαν ορισμένα στελέχη της ΝΔ, του λεγόμενου κεντρώου χώρου, που σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις το χαρακτήρισαν «ράπισμα» στην πολιτική των δύο άκρων και των θρησκευτικών πεποιθήσεων του κ. Τσίπρα.
Τέλος, άμεση ήταν η χθεσινή κινητοποίηση, μετά από εντολή Σαμαρά, όλου του κρατικού μηχανισμού μετά τον ισχυρό σεισμό στην Κεφαλονιά. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο υπουργός Εσωτερικών, Γιάννης Μιχελάκης, βρέθηκε από την πρώτη στιγμή στο νησί μεταβαίνοντας εκεί με C-130 της Πολεμικής Αεροπορίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΣ
Χρησιμοποιήστε τα πλήκτρα ← → για να πλοηγηθείτε

Νταβός 2014: Από τις ελίτ, για τις ελί (Εφ.ΑΥΓΗ)

Το ετήσιο ραντεβού των πλούσιων και ισχυρών στο Νταβός έχει αρχίσει να χάνει τη λάμψη του, ίσως απλώς συγκυριακά, καθώς φέτος εξέλειψαν από τη μια οι -έστω υποκριτικές- δηλώσεις αυτοκριτικής της χρηματοπιστωτικής βιομηχανίας, που τραβούσαν τους προβολείς της δημοσιότητας τα τελευταία πέντε χρόνια, από την άλλη οι μεγάλες ανακοινώσεις για τον καπιταλισμό του μέλλοντος.

"Ανασχεδιάζοντας τον κόσμο" με περισσότερα κέρδη, λιγότερους φόρους και περισσότερη ελευθερία για τις αγορές...

Λιγότερο αισιόδοξοι ήταν οι πολιτικοί και οι οικονομολόγοι, που δεν είχαν την πολυτέλεια να αγνοήσουν τα μεγάλα προβλήματα της εποχής, τα οποία αναδείχθηκαν για πολλοστή φορά με τρεις μεγάλες έρευνες που δημοσιοποιήθηκαν με αφορμή το Νταβός, και θέτουν εκ νέου το αίτημα για μια «πιο δίκαιη ανάπτυξη», ώστε να αποσυνδεθούν οι «ωρολογιακές βόμβες» στα θεμέλια του καπιταλισμού.Ο... φιλόδοξος τίτλος του φετινού Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, «Ανασχεδιάζοντας τον κόσμο», δεν κατάφερε να κρύψει την εμμονή της οικονομικής ελίτ στα ειωθότα: περισσότερα κέρδη, λιγότεροι φόροι, περισσότερη ελευθερία στην επιχειρηματικότητα. Οι αισιόδοξοι και... χαρούμενοι σ' αυτό το Φόρουμ ήταν οι μεγάλοι των επενδυτικών τραπεζών, αυτοί που φρόντισαν να βυθίσουν τον πλανήτη στην κρίση και την ύφεση το 2008, καθώς βλέπουν να επιστρέφει η εποχή των μεγάλων συμφωνιών και να ενισχύεται η επιρροή τους.Τρεις σειρήνες συναγερμού

Η πρώτη έρευνα ήρθε από την Oxfam, τον παγκόσμιο οργανισμό βοηθείας και ανάπτυξης. Σύμφωνα με την έκθεση «Δουλεύοντας για τους λίγους», το άθροισμα της περιουσίας των 85 πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου ισούται με τον πλούτο της μισής υφηλίου ή, για την ακρίβεια, των 3,5 δισεκατομμυρίων φτωχότερων ανθρώπων του πλανήτη. «Αυτή η τεράστια συγκέντρωση οικονομικών πόρων στα χέρια των λιγότερων αντιπροσωπεύει μια σημαντική απειλή για τα πολιτικά και οικονομικά συστήματα», προειδοποιούσε η έκθεση και συμπλήρωνε: «Αντί να προχωρούν μαζί, οι άνθρωποι διαχωρίζονται όλο και περισσότερο από την οικονομική και πολιτική εξουσία, τονίζοντας αναπόφευκτα τις κοινωνικές εντάσεις και αυξάνοντας τον κίνδυνο της κοινωνικής κατάρρευσης".

Η δεύτερη έρευνα έγινε από την Παγκόσμια Οργάνωση Εργασίας (ILO) του ΟΗΕ, η οποία εκτιμά ότι ο αριθμός των ανέργων το 2014 θα σπάσει και νέο ρεκόρ φτάνοντας τα 206 εκατομμύρια. Μάλιστα, η πρόβλεψη της ILO για το 2018 είναι ακόμη πιο ζοφερή, καθώς εκτιμά ότι οι άνεργοι θα φτάσουν τα 215 εκατομμύρια. Να σημειωθεί ότι το 2013 ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε κατά 5 εκατομμύρια και έφτασε τα 202. Αυτό μεταφράζεται σε ένα 6% παγκοσμίως, ενώ το ποσοστό της ανεργίας των νέων είναι υπερδιπλάσιο. Για μια «χαμένη» γενιά μιλούν τώρα όλοι, αλλά παραμένουν απλώς στη διαπίστωση...

Η τρίτη -και φαρμακερή για τους ισχυρούς της πολιτικής- έρευνα έγινε από την εταιρεία δημοσίων σχέσεων Edelman, σύμφωνα με την οποία η εμπιστοσύνη στις κυβερνήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο μειώθηκε για τρίτη συνεχή χρονιά το 2013 - και είναι η χαμηλότερη έναντι όλων των άλλων θεσμών.Παρά τη σχετική βελτίωση των οικονομικών δεικτών και των προβλέψεων για το 2014, παρούσα ήταν στο φετινό "Νταβός" και η κρίση της Ευρωζώνης, με τους κεντρικούς τραπεζίτες να προειδοποιούν ότι η ανάκαμψη είναι «εύθραυστη» και «άνιση» και με ένα μέρος της οικονομικής ελίτ να μην κρύβει την ανησυχία της για το αποτέλεσμα των επικείμενων ευρωεκλογών.Παρούσα -τρόπον τινά- στο Νταβός ήταν και η Ελλάδα, μέσα από τα λόγια του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: «Πρέπει να δείξουμε σεβασμό στα όσα τραβάνε οι Έλληνες, που έχουν κάνει περισσότερες προόδους απ' ό,τι όλοι φανταζόμασταν».Ρεπορτάζ: ΚΑΚΗ ΜΠΑΛΗ
21/01/2014 - 09:23VIDEO
Μία έκθεση κόλαφο για τη δράση της τρόικας σε Ελλάδα, Κύπρο, Πορτογαλία και Ιρλανδία παρουσιάζουν την Πέμπτη οι δύο αρμόδιοι εισηγητές στην επιτροπή Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής του Ευρωκοινοβουλίου. Η κριτική εστιάζει κυρίως στην έλλειψη διαφάνειας, αλλά και τις τυφλές περικοπές κοινωνικών δαπανών και επιδομάτων. «Εάν δεν είχαμε λάβει αυτά τα μέτρα, δεν θα μιλούσαμε ήρεμα σήμερα για τις δυσκολίες που υπάρχουν στην Ευρωζώνη. Θα βρισκόμασταν σε μία εντελώς διαφορετική κατάσταση» δήλωσε ο πρώην διοικητής της ΕΚΤ Ζαν Κλοντ Τρισέ. Η διαδικασία της ακρόασης στο Στρασβούργο ξεκίνησε με τον Όλι Ρεν τη Δευτέρα, ενώ την Τετάρτη σειρά έχει ο Κλάους Ρέγκλινγκ, επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας. «Θέλουμε να μάθουμε γιατί, στην περίπτωση της Πορτογαλίας και της Ελλάδας, σε μία στιγμή τέτοιας κρίσης, η Ευρώπη επέμεινε σε ιδιωτικοποιήσεις ενώ οι χώρες δεν ήταν σε καλή κατάσταση ώστε να τις διαπραγματευτούν» δήλωσε η πορτογαλίδα ευρωβουλευτής της Κεντροαριστεράς Ελίζα Φερέιρα. Το Ευρωκοινοβούλιο έχει ήδη πραγματοποιήσει ερευνητικές αποστολές στην Πορτογαλία και την Κύπρο και επίκειται αντίστοιχη επίσκεψη στην Ελλάδα. O Βέλγος ευρωβουλευτής Φιλίπ Λαμπέρ και άλλοι υποστηρίζουν τη δημιουργία μίας μόνιμης δομής για παροχή βοήθειας με επικεφαλής την Κομισιόν και τα υπόλοιπα όργανα σε επικουρικούς ρόλους. «Εάν, κατά την άσκηση της αποστολής του, έχει ανάγκη τεχνικής βοήθειας από την ΕΚΤ, το ΔΝΤ ή οποιονδήποτε άλλον, είναι ελεύθερη να ζητήσει τις συμβουλευτικές υπηρεσίες αυτών των οργανισμών. Αλλά η Κομισιόν πρέπει να είναι η μόνη υπεύθυνη για την πολιτική ευθύνη των ενεργειών που έχουν τεθεί στα σχέδια βοήθειας». Μεγάλος απών της ερευνητικής διαδικασίας το ΔΝΤ.
EURONEWSGREEK
http://www.naftemporiki.gr/stream/685

Νταβός 2014 (Ναυτεμπορική)

Τα υψηλά δημόσια χρέη, ο χαμηλότερος από τον στόχο πληθωρισμός και η κακή λειτουργία των αγορών εργασίας, περιόρισαν στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός την αισιοδοξία των αξιωματούχων για την πορεία της Ευρωζώνης, όπως αναφέρει δημοσίευμα της εφημερίδας Wall Street Journal.
«Δεν υπάρχει πλέον συζήτηση για το μέλλον της Ευρωζώνης ούτε για το μέλλον του ευρώ», δήλωσε σε συνέντευξή του ο υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας και Πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ. Ο ίδιος σημείωσε ότι η κρίση χρέους δεν έχει ξεπεραστεί. «Ένας αριθμός χωρών της Ευρωζώνης θα έχουν σοβαρό θέμα δημόσιου χρέους για κάποιο χρόνο», είπε, και υιοθέτησε τις ανησυχίες ότι τα υψηλά ποσοστά ανεργίας στην Ευρωζώνη θα μειωθούν αργά, ακόμη και εάν εδραιωθεί η ανάκαμψη της οικονομίας. Αυτό ενισχύει, πρόσθεσε ο Ολλανδός, την ανάγκη για περαιτέρω αλλαγές, σε κάποιες χώρες, των νόμων που αφορούν την αγορά εργασίας.
«Το μέλλον φαίνεται πολύ πιο φωτεινό απ' ό,τι πριν από λίγους μήνες», δήλωσε ο Φιλανδός πρωθυπουργός Γιούρκι Κατάινεν, αναφέροντας το χαμηλότερο κόστος δανεισμού της Ιρλανδίας και άλλων χωρών που αντιμετωπίζουν προβλήματα. Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι τα δημόσια οικονομικά «αντιμετωπίζουν μεγάλες προκλήσεις ή είναι σε πολύ δύσκολη κατάσταση σε όλες τις χώρες, περιλαμβανομένων των ισχυρότερων της Ευρωζώνης».
Ορισμένοι αξιωματούχοι εξέφρασαν ανησυχίες για τον χαμηλό πληθωρισμό της Ευρωζώνης, ο οποίος θα μπορούσε, όπως είπαν, να εμποδίσει την ανάπτυξη. Ο Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της ΕΕ Όλι Ρεν κάλεσε την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) να δράσει για να επιτύχει το στόχο της για τον πληθωρισμό, ο οποίος είναι λίγο κάτω από το 2%. Ο πληθωρισμός της Ευρωζώνης μειώνεται επί μήνες και διαμορφώθηκε στο 0,8% τον Δεκέμβριο του 2013 από 2,2% ένα χρόνο πριν. «Είναι σημαντικό να συνεχίσει η ΕΚΤ τη στήριξη της οικονομίας με τη νομισματική πολιτική της και να επιδιώξει τον στόχο της για τον πληθωρισμό», δήλωσε ο κ. Ρεν.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εκτιμά ότι ο κίνδυνος διολίσθησης της Ευρωζώνης σε αποπληθωρισμό κυμαίνεται από 15% έως 20%. «Ο πληθωρισμός στην Ευρωζώνη είναι πολύ χαμηλότερος από τον στόχο», δήλωσε η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ στο Νταβός. Η ίδια δήλωσε ότι ο κίνδυνος αποπληθωρισμού (συνεχώς μειούμενων τιμών) είναι μικρός, αλλά αποτελεί πηγή ανησυχίας για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας φέτος.
Ο Πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι δήλωσε, μιλώντας στην ίδια εκδήλωση με την κυρία Λαγκάρντ, ότι ο πληθωρισμός στην Ευρωζώνη ήταν και θα παραμείνει χαμηλός «για πάρα πολύ καιρό». «Γνωρίζουμε ότι όσο περισσότερο μείνει σε χαμηλό επίπεδο, τόσο πιο σοβαρός θα είναι ο κίνδυνος αποπληθωρισμού. Συνεπώς, είμαστε έτοιμοι και διατεθειμένοι να δράσουμε, εάν χρειαστεί», δήλωσε ο κεντρικός τραπεζίτης.
Αντίθετα, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας - του ταμείου διάσωσης της Ευρωζώνης - και πρώην ανώτατο στέλεχος του ΔΝΤ κ. Κλάους Ρέγκλινγκ δήλωσε ότι ο χαμηλός πληθωρισμός είναι ο νέος κανόνας στον αναπτυγμένο κόσμο και δεν είναι κάτι ανησυχητικό. Στην πραγματικότητα, πρόσθεσε, είναι ο μόνος τρόπος να γίνουν πιο ανταγωνιστικές οι αναπτυγμένες χώρες. «Ζούμε σε έναν βιομηχανικό κόσμο χαμηλού πληθωρισμού - δεν είναι μόνο η Ευρώπη, είναι και οιΗΠΑ, για να μην αναφέρω την Ιαπωνία. Και εάν μία χώρα πρέπει να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της γρήγορα σε μία νομισματική ένωση, αυτή είναι η μόνη απάντηση», δήλωσε ο κ. Ρέγκλινγκ.
http://www.naftemporiki.gr/finance/story/757966

Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

Κώστας Τσιαντής ΕΠΙ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ:

ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΩΝ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ.

ΕΠΙ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ: ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΩΝ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ

Κώστας Τσιαντής


1. Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ

Λίγοι μήνες μας χωρίζουν από τις επικείμενες ευρωεκλογές και  δημοτικές εκλογές του Μαΐου  που μέλλει να διεξαχθούν υπό συνθήκες πρωτόγνωρες για τη χώρα. Συνθήκες ξένης κατοχής και κοινωνικού ολοκαυτώματος που ωθούν την ευρωπαϊκή πολιτική της χώρας στα  όριά της.

Παρά τη σημασία που έχουν οι εκλογές αυτές για την αλλαγή της καταστροφικής φιλελεύθερης πολιτικής στην Ευρώπη τα μέσα ενημέρωσης (με λίγες εξαιρέσεις) και οι κυβερνώντες κρατούν την προσοχή της κοινής γνώμης στραμμένη στα θέματα της εσωτερικής  επικαιρότητας όπου εντυπωσιάζουν  η διαφθορά, η κομματοσαπίλα και η διαπλοκή στους κόλπους του ελληνικού κράτους. Η ατζέντα αυτή της αθλιότητας, που επικαλύπτει  τη μεγαλύτερη αθλιότητα: την  άνευ όρων παράδοση του πολιτικού κατεστημένου στις αγορές,  αξιοποιείται για να δώσει ερείσματα στο ρόλο των Τροϊκανών και να αμβλύνει την πραξικοπηματική μετατροπή ενός ευρωπαϊκού  έθνους-κράτους σε αποικία.

Με την ατζέντα αυτή επισκιάζεται και το διακύβευμα των ευρωεκλογών έτσι ώστε να μην τίθενται τα πολιτικά ερωτήματα  που κρίνουν το μέλλον της Ευρώπης και των λαών της. Μα μην αναδείχνεται η υποβάθμιση του ρόλου του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου ούτε η ολιγαρχική συγκρότηση της ΕΕ και η αυτονόμηση του τραπεζικού χρηματιστικού κεφαλαίου από την πολιτική εξουσία και το δημόσιο συμφέρον. Έτσι παραμένει στο απυρόβλητο η χρηματιστική ολιγαρχία που έχει υποδουλώσει την  Ευρώπη και την κυβερνά ερήμην των λαών της[1].

Στις  ευρωεκλογές οι ευρωπαϊκοί λαοί καλούνται να αποφασίσουν το οικονομικο-πολιτικό πλαίσιο και την κατεύθυνση στην οποία θα κινηθεί η ΕΕ και η πολιτική κάθε ευρωπαϊκής χώρας.  Καλούνται να αποφασίσουν ποια Ευρώπη θέλουν και μέσα σε ποιόν ορίζοντα  θα κινηθούν οι κυβερνήσεις τους.  Καλούνται να αποφασίσουν το βάθεμα της Δημοκρατίας στην Ευρώπη καθώς και τον τρόπο προστασίας των εθνικών πολιτισμών τους από το ισοπεδωτικό κύμα της παγκοσμιοποίησης.

Πόσες συζητήσεις αλήθεια γίνονται για τα θέματα αυτά στην κατοχική Ελλάδα; 
Τα μέσα ενημέρωσης και η πολιτική τάξη παρασιωπούν  και παρακάμπτουν τη σημασία των ευρωεκλογών. Αφήνουν να επικρατεί η εντύπωση ότι οι ευρωεκλογές αποτελούν  απλά ένα τεστ/ μια δημοσκόπηση για την τύχη των κομμάτων στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές.
Απέναντι σ’ αυτή την κατασκευασμένη ψευδαίσθηση είναι ανάγκη να τονισθεί ότι οι ευρωεκλογές αποτελούν πολιτικό γεγονός καθεαυτό βαρυσήμαντο: Γεγονός μέγιστης πολιτικοποίησης επειδή αφορά την ουσία της πολιτικής και τα ύψιστα πολιτικά ζητήματα που αφορούν τους ευρωπαϊκούς  λαούς- ιδιαίτερα του πληττόμενους λαούς του Νότου: το δρόμο εξόδου από την κρίση, τον εκδημοκρατισμό της Ευρώπης, το σεβασμό του δικαίου και των συνθηκών (των αρχών της αλληλεγγύης και του κοινωνικού κράτους), την ανάπτυξη και σύγκλιση των οικονομιών, το μέλλον της Ευρώπης. Χωρίς ο ελληνικός λαός ν’ αποφασίσει πάνω στις προτάσεις των κομμάτων για τα καταστατικά αυτά  ζητήματα δεν μπορεί να σχεδιαστεί πολιτική για τη  χώρα.

Δικαιούται να γνωρίζει ο ελληνικός λαός όχι απλά την επιφάνεια  αλλά το βάθος των ζητημάτων  προκειμένου να προσέλθει σύσσωμος  στις εκλογές  και να εκφράσει ελεύθερα τη βούλησή του.
Δικαιούται να μάθει ο ελληνικός λαός,  πού πήγαν οι ευρωπαϊκές συνθήκες, η αλληλεγγύη, το ευρωπαϊκό δίκαιο και  οι προληπτικοί/  ελεγκτικοί μηχανισμοί ώστε να βρεθει να πέφτει μια πρωία  δίχως αλεξίπτωτο στο κενό.  Δικαιούται να μάθει: Ποιός του πήρε το ψωμί, τη δουλειά, το μαγαζί και το σπίτι. Ποιος του’κλεψε  τα ασφαλιστικά ταμεία, τη σύνταξη,  την υγεία, την παιδεία και το μισθό. Ποιός τον διέσυρε διεθνώς, ποιος τον ενοχοποίησε, ποιος πλήγωσε την αξιοπρέπειά του, ποιος τον έκανε  ανήμπορο να τηρήσει τις υποχρεώσεις του, ποιός τράβηξε τη σκανδάλη  στις χιλιάδες των αυτόχειρων. Δικαιούται να μάθει ο ελληνικός λαός ποιος υποθήκευσε την πατρίδα και το μέλλον του, ποιος του στέρησε τη ζωή κι έστειλε τα παιδιά του μετανάστες.   

Αξιώνει να μάθει ο ελληνικός λαός, από τους καλοπληρωμένους εκπροσώπους του στην ελληνική Βουλή και το Ευρωκοινοβούλιο,  τι έκαναν επί τόσα χρόνια για ν’ αποτρέψουν την παγίδευση της Ελλάδας στο χρέος και στους δανειστές της.
Αξιώνει να μάθει από τις κυβερνήσεις των Μνημονίων τί ρήτρες έβαλαν για τα προγράμματα  λιτότητας, για  τη βιωσιμότητα του χρέους,  για την επιβίωση των ανθρώπων, για τη σταθεροποίηση της ελληνικής οικονομίας,
Αξιώνει να μάθει  από τα εντός και εκτός ευρωβουλής κόμματα που διεκδικούν την ψήφο του  τι λύσεις έχουν και τι προτάγματα θέτουν ώστε να ξεπεραστεί η κρίση στην  ευρωζώνη, η οποία επιδεινώνεται συνεχώς.  

2.  Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ  

Από την έναρξη της κρίσης το ζήτημα που κυριαρχεί στην  Ελλάδα είναι η σχέση της ελληνικής οικονομίας με το ευρώ. Επιφανείς  οικονομολόγοι και αναλυτές διαρκώς επισημαίνουν ότι η  έξοδος της χώρας  από την κρίση προϋποθέτει την  έξοδό  της  από τη ζώνη του ευρώ[2].   

Πριν τέσσερα χρόνια ελπίζαμε ότι η θέση αυτή θα μπορούσε να αποφευχθεί[3]. Σήμερα όμως έχουμε φτάσει στο όριο εκείνης της ελπίδας, καθώς καθημερινά αποδεικνύεται και γίνεται αποδεκτό  ότι οι  πολιτικές που επέβαλε η Τρόικα δεν μας βγάζουν απ’ την κρίση  αλλά την επιτείνουν με συνέπεια να έχουμε φτάσει  σήμερα στο κατώτατο όριο της  κοινωνικής εξαθλίωσης και σε κατάσταση εθνικού αφανισμού. Μπροστά στην εξέλιξη αυτή και τη διάψευση των προσδοκιών της από συμμάχους και εταίρους η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να βρει τρόπο να επιβιώσει - ανεξάρτητα από την τύχη του ευρώ.

Βρισκόμαστε λοιπόν στο όριο. Αυτό επιβεβαιώνει και η πρόσφατη ομιλία στοLSO  του νομπελίστα οικονομολόγου Πισσαρίδηο οποίος,  αντίθετα με ό,τι πίστευε μέχρι χθες, έχει πλέον ταχθεί υπέρ της θέσης ‘‘εγκαταλείψτε το ευρώ’’, διευκρινίζοντας ότι είτε η χρήση του ενιαίου νομίσματος θα πρέπει να καταργηθεί με έναν ελεγχόμενο τρόπο, είτε τα κύρια μέλη του θα πρέπει να κάνουν τα αναγκαία το συντομότερο δυνατό, ώστε να το καταστήσουν φιλικό προς την ανάπτυξη και την απασχόληση[4].

Πάνω στο όριο αυτό μοιάζει με  τελευταίο χαρτί για την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη μια  μετριοπαθής οικονομική πρόταση. Είναι η πρόταση των καθηγητών Γιάννη Βαρουφάκη και Stuart Holland η οποία  παρέχει ενιαίο πλαίσιο λύσης για την ευρωζώνη που πλήττεται από τον Παγκόσμιο Μινώταυρο, με πρώτο τραγικό θύμα  την  Ελλάδα. Τη λύση τους οι δυο οικονομολόγοι τη διαμόρφωσαν στο ξεκίνημα  της κρίσης και τηνσυνδιαμόρφωσαν έπειτα σε συνεργασία με  τον γνωστό  οικονομολόγο James K. Galbraith.
Η πρόταση  διήλθε τα πυρά της επιστημονικής κριτικής και μπήκε στο προσκήνιο των συζητήσεων σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Φέρει τον τίτλο: «Modest Proposal for Resolving the Euro Crisis»:  «Μετριοπαθής Πρόταση για την Επίλυση της Κρίσης του Ευρώ»[5]. Τον πρόλογό της έχει γράψει ο Michel Rocard,  τέως Πρωθυπουργός της Γαλλίας (1988-1981) επί προεδρίας Μιττεράν και από το 1994 ευρωβουλευτής.

Η πρόταση αυτή, αν και  παρουσιάστηκε σε πολυπληθές επιστημονικό ακροατήριο στη Ελλάδα, δεν συζητήθηκε πολιτικά. Είναι ανάγκη σήμερα να συζητηθεί ώστε να εξελιχθεί σε μια αναμορφωτική εναλλακτική πολιτική για την ευρωζώνη με ευρεία στήριξη. Έτσι η Ελλάδα εγκαταλείπει το σύνδρομο της «Ψωροκώσταινας» και λειτουργεί στην Ευρώπη ως ισότιμος εταίρος που προβάλλει μια έγκυρη βιώσιμη λύση όχι μόνο για την ίδια   αλλά για το σύνολο της ευρωζώνης, όπου εκατοντάδες  εκατομμυρίων ανθρώπων πλήττονται από την κρίση[6].

Αν η Ελλάδα δεν επιδιώξει μια τέτοια πρόταση, τότε έχει να διαλέξει είτε το μνημονιακό τέλος της εντός της ευρωζώνης είτε  την αποχώρηση απ’ αυτή  και τη χάραξη του δικού της δύσκολου  δρόμου.

3. Η ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

Στα  ζητήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα  στην Ευρώπη προστίθεται από το 2008 και μετά και αυτό της   τήρησης των ευρωπαϊκών συνθηκών και του δικαίου (του σεβασμού του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού).
Οι παραβιάσεις από την ολιγαρχική «ευρωγραφειοκρατία»  και τις μνημονιακές κυβερνήσεις του δικαίου και των συνθηκών γίνεται εμφανής στην άνευ όρων  μετατροπή του χρέους των τραπεζών σε δημόσιο χρέος και στην επιβολή πάνω στην Ελλάδα της  καταστρεπτικής πολιτικής των Μνημονίων.

Ο συνταγματολόγος Γιώργος Κασιμάτης και άλλοι έλληνες  συνταγματολόγοι και νομικοί, που μελέτησαν και ανέλυσαν τις Συμβάσεις Δανεισμού-Μνημονίων, κατήγγειλαν την επιβολή των συμβάσεων αυτών ως  «πραξικόπημα», δείχνοντας  ότι οι συμβάσεις αυτές παραβιάζουν κατάφωρα το ελληνικό σύνταγμα, τις ευρωπαϊκές συνθήκες και τις αρχές του  Διεθνούς και του ευρωπαϊκού  δικαίου.

Η διεκδίκηση αυτού του δικαίου δεν βρήκε δυστυχώς έτοιμες τις αντιμνημονιακές δυνάμεις στην Ελλάδα, παρά τις διαρκείς κινητοποιήσεις του λαού  (2010-11)  και τις  εκατοντάδες χιλιάδες των αγανακτισμένων που πλημμύριζαν δυναμικά τις πλατείες.  Η φωνή της Ελλάδας δεν ήχησε ζωηρά στα πανεπιστήμια, τα συνδικάτα και τις πρωτεύουσες της Ευρώπης και δεν κινητοποίησε τους ευρωπαϊκούς λαούς[7].  Το «είμαστε όλοι Έλληνες»[8] και  η διεθνής υποστήριξη των δικαίων της Ελλάδας από δημοσιογράφους, διανοούμενους και νομπελίστες[9] δεν μπόρεσε να κάμψει τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών και  τα συμφέροντα της τραπεζικής και χρηματιστικής φεουδαρχίας.

Οι αντιμνημονιακές δυνάμεις, πολυδιασπασμένες και χωρίς κέντρο πολιτικού σχεδιασμού και συντονισμού, δεν κατάφεραν  να ενωθούν. Το μέτωπο Ε.ΛΑ.Δ.Α[10] στο οποίο ο Μίκης Θεοδωράκης κάλεσε τον ελληνικό λαό δεν στηρίχτηκε και υπονομεύτηκε ενώ η επιστολή του προς την διεθνή κοινή γνώμη[11] δεν προβλήθηκε από τα ΜΜΕ.
Το δίκαιο της Ελλάδας δεν ακούστηκε και οι αντιμνημονιακές δυνάμεις, αντίθετα με έναν Σνόουντεν που κατάφερε και συγκέντρωσε  εκατομμύρια υπογραφές  εν μια νυκτί, δεν έκαναν τίποτα για να συγκεντρώσουν υπογραφές (1.000.000 υπογραφές) προκειμένου  ο στραγγαλισμός της Ελλάδας να συζητηθεί στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (ή στο ευρωπαϊκό δικαστήριο). 

4. Η ΕΘΝΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
.
Και ο πολιτικός προβληματισμός προχωράει παραπέρα, στα εθνικά θέματα, όπου το ερώτημα που τίθεται είναι το κατά πόσον  μια  Ευρώπη γερμανοκρατούμενη είναι πλέον συμβατή  με τα εθνικά συμφέροντα σε επίπεδο αμυντικό, γεωπολιτικό και άσκησης της εθνικής κυριαρχίας.

Την απάντηση την βρίσκουμε σε πρόσφατο άρθρο του  πρέσβη ε.τ Π. Νεάρχου[12], ο οποίος αναλύοντας τις αλλαγές στην Ευρώπη και στον διαμορφούμενο συσχετισμό δυνάμεων παρατηρεί: ‘’Η Ευρωπαϊκή Ένωση, αντί ν’ αποτελεί εναλλακτικό έρεισμα της χώρας, λόγω της υποτιθέμενης ισότιμης συμμετοχής μας σ’ αυτή, συμπεριφέρεται, δυστυχώς, ως επικουρία της Αμερικανικής πολιτικής. Προστίθεται και αυτή [ΕΕ] στις πιέσεις σε βάρος της χώρας, εκμεταλλευόμενη τη γενικότερη αδυναμία της αλλά και τον διπλωματικό αυτό εγκλωβισμό της σε μια πολιτική κατευνασμού και υποστηρίξεως, χωρίς ουσιαστικούς όρους, της Ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας’’. Και καταλήγει: ‘’Είναι καιρός να συνειδητοποιήσει η χώρα ότι η πολιτική αυτή, παράλληλα με το οικονομικό αδιέξοδο, δημιουργεί επίσης μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση στα εθνικά θέματα και στην εθνική ασφάλεια της χώρας. Πρέπει επειγόντως ν’ αναληφθούν πρωτοβουλίες για την ενίσχυση των στρατηγικών ερεισμάτων της χώρας και προς την κατεύθυνση αυτή δεν χωρούν αποκλεισμοί και αφορισμοί. Πρωτεύει το εθνικό, ζωτικό συμφέρον της χώρας’’.

Οι θέσεις αυτές του τέως πρέσβη είναι συμβατές με την πολιτική των ‘’πολυγαμικών σχέσεων’’ που  προτείνει ο  Βασίλης Μαρκεζίνης. Όμως η ανάπτυξη  των σχέσεων αυτών απαιτεί απ’ την Ελλάδα ν’ αναλάβει πρώτα την άσκηση των δικαιωμάτων της στην ΕΕ. Ως ισότιμη ευρωπαϊκή χώρα -σύμφωνα με τις συνθήκες- η Ελλάδα πρέπει ισότιμα προς τους εταίρους της να ασκήσει εθνική πολιτική στις εξωτερικές της σχέσεις. Γιατί είναι απαράδεκτο μια  χώρα-μέλος  της ΕΕ που πλήττεται βάναυσα από επιβαλλόμενες καταστροφικές πολιτικές και έχει περιέλθει  σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης,  να μην μπορεί να συνάψει σχέσεις οικονομικής ή ενεργειακής συνεργασίας με χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα, όταν ακριβώς αυτό κάνουν άλλες ευρωπαϊκές χώρες παρότι  δεν βρίσκονται σε  τέτοια ανάγκη,  όπως η  Γερμανία.

5. ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Για  να διεκδικήσει η Ελλάδα τα δίκαιά της και να πραγματώσει τις δυνατότητές της χρειάζεται να ανακτήσει την εθνική της αυτοπεποίθηση και τις ψυχικές της δυνάμεις, οι οποίες  έχουν πληγεί βάναυσα από την μακροχρόνια  επίθεση της Νέας Τάξης στο νου των Ελλήνων, από τη διαρκή ενδοτικότητα των ελληνικών κυβερνήσεων, τον αφελληνισμό  και τη διαφθορά των κρατικών λειτουργών και της άρχουσας τάξης. «Μόνο μια απολύτως διεφθαρμένη, ανίκανη και εξαρτημένη άρχουσα τάξη και πολιτικό προσωπικό θα μπορούσαν να συνομολογήσουν Δανειακή και Μνημόνιο», παρατηρεί ο Δ. Κωνσταντακόπουλος.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν  παραιτηθεί από τη διεκδίκηση των δικαίων της Ελλάδας και την άσκηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων. Η πολιτική τάξη,  «όμηρος των αγορών»,  έχει οδηγήσει την Ελλάδα στην ‘‘ιμιοποίηση’’, κατά την έκφραση του καθηγητή  Γιώργου Κοντογιώργη. Και δεν «υπάρχει τρόπος να αντισταθμιστεί, να ελεγχθεί η δύναμη των αγορών», συνεχίζει,  χωρίς Δημοκρατία: χωρίς η κοινωνία  «να αξιώσει να της επιστραφεί η πολιτική αρμοδιότητα προκειμένου ν’ αποφασίζει τα του οίκου της», χωρίς «το πολιτικό σύστημα θα γίνει εντέλει κατ’ ελάχιστον αντιπροσωπευτικό».  Μόνο αν βγούμε, τονίζει,  από τη μοιρολατρία και αναλάβουμε ως κοινωνία τις τύχες μας μόνο τότε μπορούμε να αποτρέψουμε το τέλος «της συντεταγμένης πολιτειακά εθνικής συλλογικότητας» και να άρουμε το καθεστώς της κατοχής. «Η πολιτεία της κοινωνίας/δήμου (και όχι του κράτους/πολιτείας) βρίσκεται πίσω από τη μεγαλουργία και την μακροημέρευση του ελληνισμού. Με αυτήν και μόνο θα διασωθεί και σήμερα»[13]


ΩΣ  ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Η θανάσιμα πληττόμενη από τα Μνημόνια Ελλάδα για να επιβιώσει εντός της ευρωζώνης πρέπει:
1. Να αγωνιστεί από κοινού με τους δοκιμαζόμενους λαούς της Ευρώπης για την ανατροπή της ολιγαρχίας του Χρήματος και την επανίδρυση της Δημοκρατίας στη γηραιά ήπειρο.
2. Να ασκήσει το ρόλο της ως ισότιμος θεσμικός εταίρος, όπως προβλέπουν οι ευρωπαϊκές συνθήκες.
3. Να κινητοποιήσει την Ευρώπη γύρω από  μια επιστημονικά τεκμηριωμένη  εναλλακτική οικονομική πρόταση, όπως είναι η «Μετριοπαθής Πρόταση για την Επίλυση της Κρίσης του Ευρώ».  
4. Να σφυρηλατήσει στην Ελλάδα την ενότητα και συμπόρευση των αντιμνημονιακων δυνάμεων σ’ ένα Ενιαίο αντιμνημονιακό μέτωπο που  έχει πρόγραμμα, στόχο και στρατηγική.
5. Να αντιπαραθέσει απέναντι στα επιτελεία της διεθνούς ελίτ-  στην πρώτη γραμμή- τα καλύτερα τέκνα  της πατρίδας στην επιστήμη, στην τόλμη, στην εφευρετικότητα, στην αγωνιστικότητα, στη δημιουργία, στο ήθος, στις αξίες.

Μόνο αν πορευτούμε έτσι όλοι μαζί θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε το νέο χάρτη/τη νέα Magna Carta  για την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Αν η ηγεσία της ολιγαρχικής Ευρώπης δεν θέλει να αποδεχτεί μια τέτοια πρόταση σωτηρίας της ευρωζὠνης, τότε  για να επιβιώσουμε είμαστε υποχρεωμένοι να πορευτούμε άλλο δρόμο και να εμπιστευτούμε τις δικές μας δυνάμεις και αξίες της ιστορίας μας.

ΠΗΓΕΣ




[1] Π. Νεάρχου, Ευρώπη και Χρηματιστική Ολιγαρχία, Επίκαιρα, 9-1-2014,, τ.221, σ.28.
[6]Δ. Κωνσταντακόπουλος: «Το σενάριο-εφιάλτης για τους πιστωτές. είναι μια ελληνική κυβέρνηση πολιτικά, νομικά, επικοινωνιακά πανέτοιμη να δώσει τη μάχη, με πλέγμα διεθνών συμμαχιών, ζητώντας πειστικά και ορθολογικά αναθεώρηση της ασκούμενης πολιτικής. Οι πιστωτές θέλουν οτιδήποτε εκτός από αυτό, θέλουν να απομονώσουν την «ελληνική περίπτωση», για να μετατρέψουν, όπως το κατάφεραν έως τώρα, την κρίση των τραπεζών σε κρίση της Ευρώπης, πόλεμο μεταξύ ευρωπαϊκών εθνών. Εμείς πρέπει να θέλουμε το αντίθετο, να χωθούμε όσο μπορούμε, μαζί με το πρόβλημά μας, μέσα στην Ευρώπη, συνδέοντας τη λύση στο δικό μας πρόβλημα με την αναζήτηση εναλλακτικής για όλη την Ευρώπη». Δ. Κωνσταντακόπουλος: :Ευρώ ή δραχμή;
[7] Δ. Κωνσταντακόπουλος: ‘’Το φθινόπωρο του 2011, ο Μίκης Θεοδωράκης μου έκανε την τιμή να μου αναθέσει τη συγγραφή μιας έκκλησης για τη σωτηρία του ελληνικού και των ευρωπαϊκών λαών (Αυγή, 30.10.2011). Η έκκληση, που έμεινε γνωστή ως «έκκληση Μίκη-Γλέζου» υπεγράφη επίσης από τον Αλέξη Τσίπρα και μια σειρά προσωπικοτήτων από όλη την Ευρώπη, περιλαμβανομένων των ηγετών της ευρωπαϊκής «ριζοσπαστικής αριστεράς». Επί δύο χρόνια ήταν ανηρτημένη στην πρώτη σελίδα της ιστοσελίδας του «Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς» και, φοβούμαι, ήταν το μόνο ολοκληρωμένο υλικό εκεί που συνέδεε την ελληνική με την ευρωπαϊκή κρίση, αναδεικνύοντας την κεντρικότητα της ελληνικής καταστροφής για το ευρωπαϊκό θέμα. Δυστυχώς, η ιστοσελίδα του ΚΕΑ παραμένει εξαιρετικά φτωχή για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα, έχει ένα σωρό υλικά για διάφορα θέματα, τίποτα όμως που να αντανακλά έστω και από μακριά το βάθος της ελληνικής τραγωδίας’’.
«Είχαμε συμφωνήσει τότε (2011) με τον Θεοδωράκη και τον Τσίπρα, να κάνουμε αμέσως ένα μεγάλο διεθνές συνέδριο στη βάση αυτής της έκκλησης. [..]. Δυστυχώς και τότε και αργότερα, η ελληνική και ευρωπαϊκή αριστερά απέφυγε να δράσει. Έγιναν διάφορες «αντικαπιταλιστικές» συνάξεις, όπως στη Φλωρεντία, την Τυνησία, το Alter Summit στην Αθήνα, βγήκαν διάφορα κείμενα για την κατάσταση στο Μαγκρέμπ, τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και πολλά άλλα θέματα. Κανένας όμως, δυστυχώς, δεν ανέλαβε την πρωτοβουλία να συντάξει δέκα σειρές βρε αδερφέ σε οποιαδήποτε από αυτές τις συγκεντρώσεις, μια δήλωση δηλαδή αγανάκτησης και αλληλεγγύης για τη δολοφονία ενός ευρωπαϊκού λαού και του κράτους του!».