Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014

ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ- ΣΥΡΙΖΑ και αγορές

ΣΥΡΙΖΑ και αγορές.

Μόνο μια ηγεσία που θα πει καθαρά στον λαό ότι «θα ζήσουμε με ψωμί κι αλάτι για να ξανακάνουμε την Ελλάδα ελεύθερη και ανεξάρτητη» μπορεί να ελπίζει ότι θα καταφέρει να διεξάγει αγώνα «υπέρ βωμών και εστιών».

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014

Κοινωνικές Επιστήμες (Νο 4 - 5 )

Κοινωνικές Επιστήμες (Νο 4 - 5 )
 
ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΙ
Θεωρία του πεδίου 

Διεύθυνση: Ν. Παναγιωτόπουλος

ISSN: 2241-1984 Έτος: 2014
Τιμή τεύχους: 20,00 €

 




Συντακτική Επιτροπή: Αθηνά Αθανασίου, Stéphane Beaud, Anna Boschetti, Jérôme Bourdieu, Donald Broady, Liliana Deyanova, Yves Dezalay, Rick Fantasia, Sandrine Garcia, Bertrand Geay, Maurice Godelier, Μιχαλίνος Ζεμπύλας, Johan Heilbron, Χριστίνα Κουλούρη, Γεράσιμος Κουζέλης, Christian Laval, Frédéric Lebaron, Remi Lenoir, Δήμητρα Μακρυνιώτη, Christian de Montlibert, Αλέξης Πέτρου, Virgílio Borges Pereira, José Luis Moreno Pestaña, Franck Poupeau, Andrea Rapini, Gisèle Sapiro, Franz Schultheis, Delphine Serre, Σπύρος Τάνταρος, Σταύρος Τομπάζος, Αναστασία Τσαμπαρλή, Bernard Vernier, Loïc Wacquant, Anne-Catherine Wagner, Νικόλας Χρηστάκης

Υπεύθυνοι Σύνταξης: Θεόδωρος Θάνος & Αθηνά Καρατζά
Γραμματεία Περιοδικού: Ανίλα Αλιάι
Υπεύθυνες επικοινωνίας: Γιώτα Ψαρρού & Ιωάννα Μικρογιαννάκη

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

ΟΧΙ !! Η πορεία προς το μέτωπο



Η πορεία προς το μέτωπο (Οδυσσέας Ελύτης)

Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ
Οδυσσέας Ελύτης & Μίκης Θεοδωράκης, Το άξιον εστί Σύνθεση: 1961-1963, Παρίσι-Αθήνα Λαϊκό ορατόριο σε τρία μέρη για λαϊκό τραγουδιστή, ψάλτη (βαρύτονο), αναγνώστη (ηθοποιό), λαϊκά όργανα, συμφων...
KOSTASPAPADOPOULOS-BOUZOUKI.COM
Οδυσσέας Ελύτης & Μίκης ΘεοδωράκηςΤο άξιον εστί
Σύνθεση: 1961-1963, Παρίσι-Αθήνα
Λαϊκό ορατόριο σε τρία μέρη για λαϊκό τραγουδιστή, ψάλτη (βαρύτονο), αναγνώστη (ηθοποιό), λαϊκά όργανα, συμφωνική ορχήστρα και μικτή χορωδία
Μέρος Β': Τα πάθη
Η πορεία προς το μέτωπο (ανάγνωσμα)
Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης
Αφήγηση: Μάνος ΚατράκηςΈργο: Το άξιον εστί (1964)
Ξημερώνοντας τ’ Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες. Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ως τότε οι Αρτινοί από Χειμάρρα ως Τεπελένι. Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ’ την πρώτη μέρα, συνέχεια, κι είχαν μείνει σχεδόν οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο.
Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ’ τον άλλο, ίδια τυφλοί. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου φορές εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας. Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ’ ένα μικρό δαδί, μία-μία εμοιραζόμασταν τη σταφίδα. Ή φορές πάλι, αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο κι απ’ την κούραση ανυπόφερτο. Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσαμε, και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχού ξημερώσει και μας βάλουνε στόχο τ’ αερόπλανα. Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, κι όπως το ’χε συνήθειο του, στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως.
Κι ότι ήμασταν σιμά πολύ στα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες, μήτε αρρώστους και γερούς, μήπτε φτωχούς και πλούσιους, το καταλαβαίναμε. Γιατί κι ο βρόντος πέρα, κάτι σαν καταιγίδα πίσω απ’ τα βουνά, δυνάμωνε ολοένα [...] Ύστερα και γιατί, ολοένα πιο συχνά, τύχαινε τώρα ν’ απαντούμε, απ’ τ’ άλλο μέρος να ’ρχονται, οι αργές οι συνοδείες με τους λαβωμένους. Όπου απιθώνανε χάμου τα φορεία οι νοσοκόμοι, με τον κόκκινο σταυρό στο περιβραχιόνιο, φτύνοντας μέσα στις παλάμες, και το μάτι τους άγριο για τσιγάρο. Κι όπου κατόπι σαν ακούγανε για πού τραβούσαμε, κουνούσαν το κεφάλι, αρχινώντας ιστορίες για σημεία και τέρατα. Όμως εμείς το μόνο που προσέχαμε ήταν εκείνες οι φωνές μέσα στα σκοτεινά, που ανέβαιναν, καυτές ακόμη από την πίσσα του βυθού ή το θειάφι. «Όι όι, μάνα μου», «όι όι, μάνα μου», και κάποτε, πιο σπάνια, ένα πνιχτό μουσούνισμα, ίδιο ροχαλητό, που ’λεγαν, όσοι ξέρανε, είναι αυτός ο ρόγχος του θανάτου.
Ήταν φορές που εσέρνανε μαζί τους κι αιχμαλώτους, μόλις πιασμένους λίγες ώρες πριν, στα ξαφνικά γιουρούσια που κάναν τα περίπολα. Βρωμούσανε κρασί τα χνώτα τους, κι οι τσέπες τους γιομάτες κονσέρβα ή σοκολάτες. Όμως εμείς δεν είχαμε, ότι κομμένα τα γιοφύρια πίσω μας, και τα λίγα μουλάρια μας κι εκείνα ανήμπορα μέσα στο χιόνι και στη γλιστράδα της λασπουριάς.
Τέλος, κάποια φορά, φανήκανε μακριά οι καπνοί που ανέβαιναν μεριές μεριές, κι οι πρώτες στον ορίζοντα κόκκινες, λαμπερές φωτοβολίδες.

JOHN PILGER- ΑΠΟ ΤΟΝ POL POT ΣΤΟ ISIS (σταλμένο από τον Νι Κάππα)


Published 8 October 2014

Σημείωμα από Νι Κάππα**

 ΑΠΟ ΤΟΝ POL POT ΣΤΟ ISIS
"Ο,ΤΙΔΗΠΟΤΕ ΠΕΤΑΕΙ, Ο,ΤΙΔΗΠΟΤΕ ΚΟΥΝΙΕΤΑΙ"

Εξαγγέλοντας το 1969 ο Henry Kissinger την απόφαση τού προέδρου Ρichard Νixon για μαζικούς βομβαρδισμούς στην Καμπότζη, πρόσθεσε:  ¨Ο,τιδήποτε πετάει, ό,τιδήποτε κουνιέται¨.  Καθώς ο Οbama ξεκινάει τον έβδομο πόλεμο ενάντιον τού Μουλσουμανικού κόσμου, από τότε που βραβεύτηκε με το βραβείο Νόμπελ για την ειρήνη, η ενορχηστρωμένη υστερία και τα ψέματα κάνουν τον απλό πολίτη να αναπολεί με συμπάθεια την δολοφονική εντιμότητα τού Henry Kissinger.

Ως μάρτυρας τών σημερινών συνεπειών τής ακραίας αγριότητας στην Μέση Ανατολή - συμπεριλαμβανομένου τού αποκεφαλισμού τών θυμάτων τού διαμελισμού τών σωμάτων, το κρέμασμά και τη διασπορά τους στα δέντρα και τα χωράφια - δεν εκπλήττομαι. H περιφρόνηση τής μνήμης και τής ιστορίας επαναλαμβάνεται για μια ακόμη φορά.  Ένα παρόμοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η άνοδος στην εξουσία τού Pol Pot και τών ερυθρών του Khmer Rouge, γεγονότα που έχουν πολλά κοινά σημεία με το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) στο Ιράκ και την Συρία.  Οι Khmer Rouge που ήταν επίσης αδίστακτοι ξεκίνησαν ως μια μικρή επαναστατική ομάδα και ήταν αποτέλεσμα τής αμερικανικής πολιτικής στην Ασία.

Σύμφωνα με τον Pol Pot το κίνημά του αποτελείτο από λιγότερους τών 5000 αντάρτες, φτωχά οπλισμένους, χωρίς στρατηγική, οργάνωση και πειθαρχία.  Ωστόσο, όταν οι Nixon και Kissinger έστειλαν τα Β52 να βομβαρδίσουν την περιοχή σύμφωνα με το σχέδιο "Operation Menu", o Pol Pot, ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος τών αμερικανών, δεν μπορούσε να πιστέψει πόσο τυχερός ήταν.

Οι Αμερικανοί από το 1969 και μέχρι το 1973 βομβάρδισαν τις επαρχίες τής Καμπότζης με πυρηνικές βόμβες πενταπλάσιας ισχύος απ' εκείνη που χρειάστηκε για να ισοπεδώσουν την Χιροσίμα.  Ισοπεδώθηκαν χωριά, το ένα μετά το άλλο, ενώ τα βομβαρδιστικά επέστρεφαν για να βομβαρδίσουν ξανά τα χαλάσματα και τα πτώματα τής προηγούμενης… επίσκεψής των.  Οι κρατήρες που ανοίχτηκαν, σαν τερατώδη περιδέραια, ήταν ορατοί από τον αέρα  και ο τρόμος που επακολούθησε ήταν πρωτοφανής και απερίγραπτος. Ένας πρώην αξιωματικός τών Khmer Rouge περιέγραψε πως οι επιζήσαντες περιφερόντουσαν, για 3 - 4 μέρες, έντρομοι, μισότρελοι  και άφωνοι.  Έτσι, ήταν έτοιμοι να πιστέψουν ό,τι οι Khmer Rouge τους έλεγαν μ' αποτέλεσμα οι δυσχερείς αυτές συνθήκες να ενισχύσουν τους αντάρτες τού Pol Pot. 

Η Φινλανδική κυβερνητική Εξεταστική Επιτροπή που εστάλη για να εκτιμήσει την κατάσταση αποφάνθηκε ότι περισσότεροι από 600.000 Καμποτζιανοί σκοτώθηκαν και χαρακτήρισε την πυρηνική βομβιστική επίθεση , ως… "το πρώτο στάδιο τής γενοκτονίας που έγινε στην δεκαετία που ακολούθησε".  Έτσι, το καταστροφικό έργο τής πολιτικής τών Nixon και Kissinger στάθηκε… "μάννα εξ ουρανού" για τον Pol Pot που είδε την δύναμη του να υπερβαίνει τους 200.000 άνδρες. 


Το ISIS (Islamic State of Irak Syria) έχει ένα παρόμοιο παρελθόν και παρόν.  Με τους πιο συντηρητικούς  υπολογισμούς η εισβολή τών Bush και Blair στο Ιράκ το 2003 οδήγησε στον θάνατο περίπου 700.000 ανθρώπους - μια χώρα που δεν είχε προϊστορία στον Τζιχαντισμό· οι εδαφικές και οι πολιτικές διεκδκήσεις τών Κούρδων είχαν καταλαγιάσει· οι σεχταριστιστκές και ταξικές διαφορές τών Σουνιτών και τών Σιιτών υπήρχαν, αλλά ευρίσκοντο σε περίοδο ύφεσης και οι γάμοι μεταξύ τους ήταν σύνηθες φαινόμενο.

Τρία χρόνια πριν την εισβολή οδήγησα κατά μήκος τού Ιράκ χωρίς κανέναν φόβο.  Κατά την διαδρομή οι άνθρωποι πάνω απ' όλα ήταν υπερήφανοι να είναι Ιρακινοί, κληρονόμοι ενός πολιτισμού που φαινόταν έντονα στην συμπεριφορά τους.

Όμως οι Bush και Blair τα έκαναν όλ' αυτά κομμάτια.  Το Ιράκ σήμερα είναι η φωλιά τού Τζιχαντισμού.  Η Al-Qaeda - όπως οι "Τζιχανιστές" τού Pol Pot - εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία  που τους έδωσε η επίθεση "Τρόμος και Δέος" όπως και ο Εμφύλιος που ακολούθησε.  Οι… "επαναστάτες" στην Συρία πρόσφεραν ανεκτίμητες υπηρεσίες στον Τζιχαντισμό με τον μυστικό εφοδιασμό όπλων, λογιστικών τέτοιων και με την άφθονη παροχή χρήματος που διέρρεε μέσω τής Τουρκίας από την CIA και τα αραβικά κράτη τού Κόλπου.  Η άφιξη ξένων… "εθελοντων" ήταν πια εμφανής.  Ο πρώην Βρετανός πρεσβευτής, Oliver Miles, έγραψε πρόσφατα ότι: «Η κυβέρνηση (Cameron) φαίνεται να ακολουθεί τα ίχνη τού Tony Blair παραβλέποντας κατ' επανάληψη τις συμβουλές  τού υπουργείου Εξωτερικών (Foreign Office) τής MI5 και τής MI6, ότι η πολιτική της στην Μέση Ανατολή - και ειδικά στους πολέμους τής Μέσης Ανατολής - έχει γίνει γραφείο στρατολόγησης Μουσουλμάνων τρομοκρατών εδώ στην Βρετανία».

Το ISIS είναι παιδί τής πολιτικής τής Ουάσινκτον και τού Λονδίνου, η οποία προκειμένου να καταστρέψει το Ιράκ ως κράτος και κοινωνία διέπραξε πρωτοφανή απάνθρωπα εγκλήματα σε πλήρη μυστική και σατανική συνεργασία.  Όπως και στην περίπτωση τού Pol Pot και τών Khmer Rouge το ISIS είναι το γενετικό προϊόν τής τρομοκρατίας ενός δυτικού κράτους που βρίσκεται στην υπηρεσία μιας παγκόσμιας elite η οποία αδιαφορεί τελείως για τ' αποτελέσματα τών πράξεών της προκειμένου να  καταστρέψει, εξ αποστάσεως, τον πολιτισμό και τις παραδόσεις κρατών.  Η ηθική τους συμβολή στο έγκλημα αυτό είναι πρωτάκουστη στην ιστορία.

Έχουν περάσει 23 χρόνια από τότε που το…"ολοκαύτωμα" εφαρμόστηκε στο Ιράκ, αμέσως μετά τον πόλεμο τού Κόλπου όταν οι ΗΠΑ και η Βρετανία με… πειρατικό τρόπο παρέσυραν το Συμβούλιο Ασφαλείας τών Ηνωμένων Εθνών να ασκήσει ποινικές κυρώσεις εναντίον τού Ιρακινού λαού, ενισχύοντας, έτσι,την εξουσία τού Saddam Hussein.  Ήταν μια… μεσαιωνική πολιορκία.  Σχεδόν, κάθε λειτουργία που χαρακτηρίζει ένα σύγχρονο κράτος, στην κυριολεξία, αδρανοποιήθηκε - από την χλωρίνη για την παροχή πόσιμου νερού, τα σχολικά μολύβια, τα ανταλλακτικά ακτινογραφικών μηχανημάτων, τα κοινά παυσίπονα και φάρμακα για την θεραπεία μιας άγνωστης, μέχρι τότε, μορφής καρκίνου δηλητηριάζονται με απεμπλουτισμένο ουράνιο που μεταφέρεται με την σκόνη από τις νότιες περιοχές τής χώρας όπου διεξάγονται οι μάχες.

Λίγο πριν απ' τα Χριστούγεννα τού 1999 το Βρετανικό υπουργείο Εμπορίου και Βιομηχανίας περιόρισε την εξαγωγή εμβολίων που προοριζόντουσαν για την προστασία τών παιδιών στο Ιράκ από την διφθερίτιδα και τον κίτρινο πυρετό.  Ο Kim Howells, ιατρός, βουλευτής και υφυπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Blair αιτιολόγησε την διακοπή αυτή, ότι, τάχα «Τα εμβόλια για τα παιδιά ήταν ικανά να χρησιμοποιηθούν για όπλα μαζικής καταστροφής».  Ωστόσο, Βρετανική κυβέρνηση προκειμένου ν' αποφύγει την κατακραυγή για την πράξη της αυτή από τα ΜΜΕ που εκάλυπταν το θέμα τής ενημέρωσης τού κοινού για την κατάσταση στο Ιράκ - ένα μεγάλο μέρος απ' αυτά είχαν αλλοτροιωθεί απ' αυτήν - κατηγόρησε τον Saddam Hussein γι' αυτήν.

Κάτω από την ταμπέλα ενός ψεύτικου ανθρωπιστικού προγράμματος  "Πετρέλαιο για Τρόφιμα", θα εδίνοντο 100 δολ. σε κάθε Ιρακινό για να ζήσει έναν χρόνο.  Από το ποσό αυτό, όμως, έπρεπε να πληρωθούν οι ζημιές που είχαν γίνει στις βασικές υπηρεσίες τού κράτους, όπως η ενέργεια και το νερό.

«Φαντασθείτε», μου είπε, ο Hans Von Sponeck, βοηθός τού Γεν. Γραμματέα τού ΟΗΕ ότι, «χρησιμοποιώντας κατ' αυτόν τον τρόπον το πενιχρό αυτό ποσό για την καταπολέμηση τής έλλειψης νερού, και το γεγονός ότι η πλειοψηφία των αρρώστων δεν μπορούν ν' αντέξουν οικονομικά την θεραπεία η οποία θα χρειαστεί μέρες για να επιφέρει αποτελέσματα, έχετε μια γεύση τού εφιάλτη που αιωρείται.  Και μην νομίσετε ότι πρόκειται για κάποιο λάθος· γίνεται σκόπιμα.  Δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω στο παρελθόν την λέξη… γενοκτονία, σήμερα όμως είναι αναπόφευκτη.

Ο Von Sponeck συντονιστής τής… ανθρωπιστικής βοήθειας στο Ιράκ παραιτήθηκε αηδιασμένος,  Ο προκάτοχός του Dennis Halliday, ανώτερος αξιωματούχος τού ΟΗΕ, επίσης, είχε παραιτηθεί αηδιασμένος για τον ίδιο λόγο.  «Είχα εντολή», είπε ο Halliday, «να εφαρμόσω την πολιτική που εκφράζει τον όρο… γενοκτονία· μια προμελετημένη πολιτική που σκότωσε πάνω από ένα εκατομμύριο άτομα, μεγάλους και παιδιά».

Μια μελέτη τής UNICEF, οργάνου τού ΟΗΕ για την Οικονομική Βοήθεια τών Παιδιών (Children's Fund), διαπίστωσε ότι κατά την διάρκεια τού μεγάλου αποκλεισμού μεταξύ τού 1991 και τού 1998 υπήρξαν 500.000 θάνατοι παιδιών κάτω τών 5 ετών.  Όταν μια Αμερικανίδα δημοσιογράφος (βλ. http://youtu.be/x4PgpbQfxgo) ρώτησε την Madeleine Albright, πρώην υπουργός τών Εξωτερικών τών ΗΠΑ και πρέσβυρα στον ΟΗΕ για το αν… "ο σκοπός (το… ζητούμενο) άξιζε την… τιμή (κόστος", αυτή απάντησε: «Πιστεύουμε ότι η τιμή αξίζει τού… σκοπού». 

Το 2007 ο ανώτερος Βρετανός αξιωματούχος υπεύθυνος για τις κυρώσεις Carne Ross, γνωστός και ως… "κ. Ιράκ" δήλωσε σε κυβερνητική επιτροπή ελέγχου.  «Οι κυβερνήσεις τών ΗΠΑ και τής Βρετανίας αρνήθηκαν, ουσιαστικά, στο σύνολο τού πληθυσμού το δικαίωμα τής ζωής».  Όταν, 3 χρόνια αργότερα τού πήρα συνέντευξη ήταν αυτός που εμφορείτο από λύπη και μεταμέλεια: «Νοιώθω ντροπή» μου είπε.  Σήμερα, όντας ένας σπάνιος αφηγητής, λέει την αλήθεια, σχετικά με το πως οι κυβερνήσεις κουκουλώνουν την αλήθεια και πως ένα μεγάλο μέρος τών ΜΜΕ δια-δραματίζει σπουδαίο ρόλο στην διάδοση και την διατήρηση τής εξαπάτησης τού κοινού.  «Εμείς, ή τροφοδοτούμε τους δημοσιογράφους με παραποιημένες ειδήσεις ή τους… καταψύχουμε». 

Στις 25 Σεπτεμβρίου 2014 ο τίτλος τής Guardian ήταν: "ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΡΑΣΟΥMΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ISIS" (http://www.theguardian.com/politics/video/2014/sep/30/theresa-may-must-act-destroy-isis-video). Το… "ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΡΑΣΟΥΜΕ…" είναι ένα αναστημένο φάντασμα, μια ειδοποίηση καταπίεσης που αφορά τήν ενήμερωμένη πληροφόρηση και μαθήματα από γεγονότα που εκφράζουν λύπη και ντροπή.  Ο συντάκτης τού άρθρου  ήταν ο Peter Hain, πρώην υπουργός Εξωτερικών και υπεύθυνος για το Ιράκ στην κυβέρνηση τού Tony Blair.   Το 1998, όταν Denis Halliday αποκάλυψε την έκταση τών καταστροφών στο Ιράκ και το μέγεθος τού πόνου για τα οποία η κυβέρνηση Blair ήταν συνυπεύθυνη, ο Hain τον κατηγόρησε ως… "υπερασπιστή" τού Sadam Hussein  στην τηλεοπτική εκπομπή τού BBC, Newsnight.  To 2003 o Hain υποστήριξε ην πολιτική τού Blair βασιζόμενος σε ολοφάνερα ψέματα, ενώ στο επόμενο συνέδριο τού Εργατικού κόμματος (σ. μ. θυμίζει τίποτα στον αναγνώστη η… "προοδευτική" αυτή συμπεριφορά;) χαρακτήρισε το ζήτημα… περιθωριακό και άνευ σημασίας. 



Σήμερα ο Hain απαιτεί την χρήση "αεροπορικών επιδρομών και παροχή στρατιωτικού εφοδιασμού και υποστή-ριξης εκείνων που υποστηρίζουν την γενοκτονία τών Σύριων και τών Ιρακινών, ώστε να προωθηθεί η επιτακτική ανάγκη μιας… "πολιτικής λύσης". Την ίδια πολιτική ακολουθεί και ο Obama άροντας τους… "περιορισμούς" τών αμερικανικών βομβαρδισμών όπως και τηλεκατευθυνόμενων τέτοιων.  Αυτό σημαίνει ότι πύραυλοι και βόμβες τών 500-pound μπορούν να καταστρέψουν και τα σπίτια χωρικών καθώς γίνονται στην Υεμένη, στο Πακιστάν, στο Αφγανιστάν και στην Σομαλία  και έγιναν στην Καμπότζη, στο Βιετνάμ και στο Λάος.  Στις 23 Σεπτεμβρίου (2014) ένας τηλεκατευθυνόμενος πύραυλος Tomahawk έπληξε ένα χωριό τής συριακής επαρχίας Idlib σκοτώνοντας αδιάκριτα περισσότερους από 12 αμάχους συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών.  Κανείς δεν έδωσε σημασία.

Την ημέρα που δημοσίευτηκε το άρθρο τού Hain έτυχε να είναι στο Λονδίνο ο Denis Halliday και ο Hans Von Spo-neck οι οποίοι και με επισκέφτηκαν.  Δεν ήταν σοκαρισμένοι με την λουστραρισμένη υποκρισία ενός πολιτικού, αλλά  απογοητευμένοι από την ανεξήγητη απουσία μιας σωστής διπλωματίας στις διαπραγματεύσεις για μια, έστω κατ' επίφαση ανακωχής.  Σε όλον τον κόσμο, από την Βόρεια Ιρλανδία μέχρι και το Νεπάλ  εκείνοι που κατηγο-ρούσαν τους αντιπάλους τους ως… τρομοκράτες και… αιρετικούς κάθησαν στο ίδιο τραπέζι απέναντι ο ένας στον άλλον.  Γιατί δεν έγινε το ίδιο στο Ιράκ και στην Συρία;

Όπως η εμφάνιση τής Ebola, από την Δυτική Αφρική, χαρακτηρίστηκε… "διαρκής πόλεμος"  έχει διασχίσει τον Ατλαντικό, (σ. μ. αντίστοιχα και οι… στρατοκράτες τής Δύσης επιμένουν σ' έναν "διαρκή πόλεμο") έτσι και ο λόρδος Richards, μέχρι προ τινος επικεφαλής τών βρετανικών στρατιωτικών δυνάμεων, θέλει… "μπότες στο έδαφος", βλ. διαρκή πόλεμο.  Υπάρχει από μέρους τού Cameron, τού Obama και το… "μέτωπο υποστήριξης" των - κυρίως από τον αδιανόητα επιθετικό Αυστραλό πρωθυπουργο Tony Abbot - μια ανούσια πολιτικολογία που επιθυμεί περισσότερη βία η οποία και… "σερβίρεται" από ψηλά, πάνω από 30.000 πόδια, σε μέρη που το αίμα από τις προηγούμενες επιθετικές ενέργειες δεν έχει στεγνώσει ακόμα.  Ποτέ δεν έγιναν τόσο άγριοι βομβαρδισμοί προκειμένου να εκπαραθυρώσουν την πρώην φίλη και σύμμαχο Συριακή κυβέρνηση.  Αυτό δεν είναι κάτι το καινούργιο.  Η είδηση που αναφέρεται στον φάκελο πληροφορίων τών Η.Π.Α. και τής Αγγλίας που ήρθε στο φως είναι σημαντική και κατηγορηματική.

"Προκειμένου να διευκολυνθεί η δράση τών… "απελευθερωτικών" (sic) δυνάμεων θα πρέπει να καταβληθούν ιδιαίτερες προσπάθειες για την εξάλειψη κάποιων σημαντικών ατόμων για να συνεχιστούν οι εσωτερικές ανατα-ραχές στην Συρία.  Η CIA και η  SIS (M16) είναι έτοιμες να προκαλέσουν εσωτερικές αναταραχές στην Συρία με την βοήθεια ατόμων που θα προκαλέσουν σαμποτάζ και φόβο σε συγκρούσεις στα σύνορα ώστε να δημιουργηθεί ένα… πρόσχημα για την… "ειρηνευτική" παρέμβαση (…)  Η CIA και SIS θα πρέπει να εφαρμόσουν διμέτωπες τακτικές τόσο ψυχολογικές όσο και στρατιωτικές για την αύξηση τής έντασης."

Αυτά γράφτηκαν το 1957 αλλά θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί και χθες.  Η ιμπεριαλιστική τακτική δεν έχει αλλάξει.  Πέρυσι, ο πρώην Γάλλος υπουργός τών Εξωτερικών Roland Dumas αποκάλυψε στο Γαλλικό κανάλι LPC ότι:  «Δύο χρόνια πριν την… "αραβική άνοιξη" ειπώθηκε στο Λονδίνο ότι είχε προγραμματιστεί ένας πόλεμος κατά τής Συρίας». Ήμουν στην Αγγλία 2 χρόνια πριν τα γεγονότα στην Συρία σε άλλη αποστολή. Εκεί γνώρισα δύο υψηλόβαθμους Βρετανούς αξιωματικούς από τους οποίους ο ένας μου απεκάλυψε ότι ετοίμαζαν κάτι στην Συρία  και ερωτήθηκα, αν και δεν ήμουν πια υπουργός, αν θα ήθελα να συμμετάσχω. (…) Η υπόθεση αυτή πάει πολύ πίσω.  Η ιδέα συνελήφθηκε, σχεδιάστηκε και προγραμματίσθηκε από τότε.»

Οι μόνοι αντίπαλοι τού ISIS είναι  οι… "διαπιστευμένοι" δαίμονες τής Δύσης (Συρία, Χεζμπολάχ και Ιράν). Η Τουρκία, ένα μωαμεθανικό κράτος, αλλά και μέλος τού ΝΑΤΟ είναι ένα εμπόδιο στην ειρήνεση τής Μέσης Ανατολής και σε πολλές περιπτώσεις έχει υπηρετήσει την CIA την Μ16 και τους φανατικούς τού Κόλπου υποστηρίζοντας τούς… "Σύριους αντάρτες, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που αυτοαποκαλούνται ISIS. Η τουρκική υποστήριξη είναι προϊόν τής μακροχρόνιας φιλοδοξίας της να επιβάλει την περιφερειακή της κυριαρχία ανατρέποντας την κυβέρνηση τού Assad μέσω ενός συμβατικού πολέμου στην Μέση Ανατολή.

Ωστόσο, μια ανακωχή, αν και η επίτευξή της είναι δύσκολο να επιτευχθεί, είναι ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η ιμπεριαλιστική μανία διαφορετικά οι καταστροφές θα συνεχιστούν.  Σύμφωνα με την Guardian οι συνομιλίες με την Συρία θα πρέπει να ιδωθούν ως ηθικά αμφισβητήσιμες επειδή οι ποινικές ευθύνες τής επιθετικής πολιτικής τού Blair και εκείνων που τον υποστήριξαν εξακολουθούν να υπάρχουν όχι μόνον ως παράλογες, αλλά και επικίνδυνες.  

Μαζί με την ανακωχή θα πρέπει να υπάρξει και άμεση διακοπή όλων τών μεταφορών πολεμικού υλικού στο Ισραήλ και άμεση αναγνώριση τού Παλαιστινιακού κράτους.  Το Παλαιστινιακό ζήτημα είναι μια πυορροούσα ανοιχτή, πληγή στην περιοχή και συχνά χρησιμοποιείται ως αιτία για την άνοδο τού ισλαμικού εξτρεμισμού.  Ο Osama Bin Landen το έκανε σαφές:  «Η Παλαιστίνη προσφέρει την ελπίδα.  Δώστε δικαιοσύνη στους Παλαιστίνιους και τότε θ' αρχίσει η αλλαγή στον κόσμο».

Έχουν περάσει περισσότερα από 40 χρόνια από τότε που οι Nixon και Kissinger με τους βομβαρδισμούς στην Καμπότζη εξαπόλυσαν ένα χείμμαρο πόνου από τον οποίον η χώρα δεν έχει ακόμα συνέλθει.  Το ίδιο ισχύει και με το έγκλημα τών Bush και Blair στο Ιράκ.


JOHN PILGER, Αυστραλός δημοσιογράφος


**Αγαπητοί φίλοι.
Αναμφισβήτητα τα προβλήματα που μαστίζουν τήν πατρίδα μας είναι πάρα πολλά.  Πολλά, επίσης είναι και τα  όσα λέγονται κι' ακόμα περισσότερα τα όσα γράφονται.  Ωστόσο, εκείνο που χαρακτηρίζει την κάθε… προ-σπάθεια για την βελτίωση τής κατάστασης αυτής είναι η άγνοια τών αιτιών που την προκάλεσαν μ' αποτέλε-σμα οι μέθοδοι και  τα μέσα που χρησιμοποιούνται για τη διόρθωσή της να είναι αναποτελεσματικά. 
Έχοντας παρακολουθήσει από κοντά τις… "προσπάθειες" που γίνονται για την αντιμετώπιση τής… κρίσης  (δεν είναι μονάχα οικονομική) έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι διάφοροι… "αγωνιστές" (δεν αμφισβητώ καθόλου τον πατριωτισμό τους και την εντιμότητα τους) προσπαθούν ν' αδειάσουν το νερό τής βάρκας που έχει… μπατάρει, με μια τρύπια κουτάλα. 
Δυστυχώς, όπως δείχνουν τα πράγματα οι αγνοί και ειλικρινείς αγωνιζόμενοι συμπολίτες δεν έχουν καταλάβει ότι για να υπάρξει αποτελεσματικότητα πρέπει πρώτα να υπάρξει οργάνωση και στο σημείο αυτό δεν υπάρχει κανένα φως ολοκληρωμένης καθοδήγησης.  Καθημερινά, εμφανίζονται στον ελληνικό… "πολιτικό ορίζοντα" και νέες… "δυνάμεις" (βλ. ομαδούλες) που φιλοδοξούν να βάλουν τα… "πράγματα στην θέση τους". 
Αποτέλεσμα τής εγωϊστικής αυτής τακτικής είναι η… διάσπαση και η… βαβούρα.  Έτσι, παρατηρείται το φαινόμενο ότι το κάθε επιμέρους πρόβλημα ανάγεται σε γενικό ενώ ταυτόχρονα κάθε τέτοιο είναι και διχαστικό αφού παρουσιάζεται με δύο (2)… αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις (βλ., Δραχμή ή Ευρώ;  Ο τάφος στην Αμφίπο-λη, είναι ελληνικός ή ρωμαϊκός;  Σώρας ή όχι; κ. ά. παρόμοια).  Βλέπουμε, λοιπόν, ότι πριν, καν, ξεκινήσει κά-τι , είναι... διχασμένο. Το επισυναπτόμενο άρθρο περιγράφει πολύ αδρά το τι συμβαίνει στην διεθνή πολιτική σκακιέρα και το πως οι κινούντες τα νήματα ενεργούν.  Θεωρώ ότι αξίζει τής προσοχής σας.
Φιλικώτατα.
Νι Κάππα (Τορόντο).

Η αντεπίθεση του Ελληνισμού

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα "Αντεπίθεση στα Κατεχόμενα", Λεμεσός 24/1...

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

Παναγιώτης Κονδύλης- Η παλιά και η νέα θεότητα.

Π. Κονδύλης- Η παλιά και η νέα θεότητα.

Η παλιά και η νέα θεότητα..

Ο Παναγιώτης Κονδύλης (Panagiotis Kondylis, Panagiotes Kondyles) (17 Αυγούστου 1943 – 11 Ιουλίου 1998), υπήρξε Έλληνας φιλόσοφος, συγγραφέας και μεταφραστής. Έγραψε κυρίως στα γερμανικά και μετέφραζε ο ίδιος τα βιβλία του στα ελληνικά. Το έργο του τον τοποθετεί στη συνέχεια της παράδοσης των Θουκυδίδη, Νικολό Μακιαβέλι και Μαξ Βέμπερ

Rodney Shakespeare: Η Ελλάδα να ορίσει η ίδια τη μοίρα της. Να βγει από ...



Δημοσιεύτηκε στις 25 Οκτ 2013

Ο πολιτικός αναλυτής μιλάει στο Reuters για την Ελληνική κρίση.Υποστηρίζει πως όταν ξεκίνησε η κρίση το χρέος της Ελλάδας ήταν 120% του ΑΕΠ της και εξηγεί πως όταν το χρέος είναι πάνω από 100% τότε είναι αδύνατον να αποπληρωθεί. Δηλώνει πως μετά τα μέτρα λιτότητας (μνημόνια) το χρέος θα είναι περίπου 170%. Έχει τη γνώμη πως οι Έλληνες πρέπει να εξεγερθούν γιατί συνθλίβονται και πιστεύει πως η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι να βγει από το ευρώ ώστε να ορίσει η ίδια τη μοίρα της.

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2014

Ηλίας Σταμπολιάδης

Αχθοφόροι μεγάλου ονόματος

Εξανίστατο προχθές στο κοινοβούλιο  η βουλευτής της ΝΔ κα. Άννα Καραμανλή, κομψή, δυναμική, ο τύπος της ηρωικής αγωνίστριας για την πατρίδα και το έθνος. Ήταν έξαλλη εναντίον του κ. Χαρδούβελη, υπουργού της κυβέρνησης που η ίδια στηρίζει, με αφορμή τον ΕΝΦΙΑ, που της δημιουργεί προβλήματα με τους ψηφοφόρους της και το μόνο που της έμεινε είναι η αξιοπρέπεια της που προσπαθούσε να περισώσει. Δεν θυμάμαι να είπε τίποτε για τους υπόλοιπους Έλληνες που δεν ανήκουν στην κομματική της πελατεία.
Οι δημοσιογράφοι την κατέταξαν στους τζάμπα μάγκες που θα καλύψουν την ανταρσία τους πίσω από μία δευτερεύουσας σημασίας τροποποίηση που ανέλαβε να φέρει ο κ. Χαρδούβελης για την οποία θα θριαμβολογήσει στους πελάτες της ως η επιμείνασα και νικήσασα.
Η  κα. Καραμανλή όπως και όλοι της κυβερνητικής μειοψηφίας, που κυβερνούν καταχρηστικώς χάρη σε έναν αντισυνταγματικό εκλογικό νόμο, που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν τόλμησε να απορρίψει προς ιδίαν αυτού δημοκρατική αισχύνη, υποκρίνεται ότι αγωνίζεται για την σωτηρία του τόπου χωρίς λαϊκισμούς με πλήρες αίσθημα ευθύνης χάριν της πατρίδος και του λαού.
Όλοι οι βουλευτές που στήριξαν την είσοδο της χώρας στο ΔΝΤ και την αποδοχή των αποικιοκρατικών νόμων των μνημονίων, που παρέδωσαν την εξουσία της χώρας στους δανειστές και έβαλαν ενέχυρο την περιουσία του κράτους και των πολιτών και που τώρα διαμαρτύρονται για την εφαρμογή των μέτρων ή είναι ανόητοι ή είναι υποκριτές αισχίστου είδους.
Και οι ίδιοι οι δανειστές  θα ήθελαν να κερδοσκοπύν με το γάντι χωρίς να δημιουργούν αιχμές και για αυτό έχουν τα τσιράκια τους στην κυβέρνηση να φροντίζουν την εφαρμογή των εντολών τους με τη λιγότερη δυνατή αντίδραση. Οι δικοί μας πήραν τις εντολές από το Παρίσι και τώρα τις εφαρμόζουν.  Ποίο είναι το πρόβλημα της κας. Καραμανλή; το ότι τα μη ηλεκτροδοτούμενα δεν πρέπει να φορολογούνται με τον ίδιο συντελεστή ούτε και τα σπίτια που γκρεμίστηκαν με τους σεισμούς ή τις κατολισθήσεις;
Η δημοσιονομική εξυγίανση έπρεπε να είχε γίνει από τα κόμματα εξουσίας της μεταπολίτευσης αλλά αντί αυτού βούλιαξαν την Ελλάδα στο χρέος και τώρα οι βουλευτές τα βάζουν τάχα με τους υπουργούς και ούτε διανοούνται ότι η μάχη πρέπει να δοθεί ενάντια στους κατακτητές που δυστυχώς τους έχουν αποδεχτεί ως τέτοιους.
Εκεί είναι η μάχη κα. Καραμανλή και εσείς οι τζάμπα μάγκες, καθώς  και οι υπόλοιποι υπάκουοι βουλευτές. Δυστυχώς για τον τόπο αυτοί είναι οι άνθρωποι που μας κυβερνούν οι φέροντες ονόματα μεγάλων οικογενειών πουν δεν έχουν μάθει πως βγαίνει το μεροκάματο και αναλίσκονται σε κενές ηρωικές φρασεολογίες, υπηρέτες  ξένων συμφερόντων. Το τι θα ψηφίζετε από εδώ και πέρα κυρίες και κύριοι βουλευτές της συγκυβέρνησης δεν έχει πλέον καμιά σημασία για τον τόπο. Εάν θέλετε να σώσετε κάτι απλά φύγετε.

Ηλίας Σταμπολιάδης
11/9/2014

ΑΘΗΝΑ Πυρίκαυστος: Νι Κάππα (Τορόντο)

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ  ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ.

Νι Κάππα (Τορόντο)

Αγαπητοί φίλοι.
            Προχθές έλαβα για πολλοστή φορά το γράμμα τού καθηγητού κ. Stephen G. Miller (γράμμα ΕΔΩ) σχετικά με την θρασύτητα  τών Σκοπιανών που θέλουν να δημιουργήσουν μια εθνική-ιστορική παράδοση για το... στημένο ψευδοκράτος τους.
            Θεωρώ ότι είναι πολύ αφελές να θεωρηθεί ότι όλος αυτός ο χαβαλές γίνεται μόνο και μόνο για την ικανονοποίηση τής παραπάνω επιθυμίας τους.  Όχι!  Όλη φασαρία γίνεται για το... ψητό, δηλαδή, για την εξυπηρέτηση εσωτερικών και εξωτερικών συμφερόντων τα οποία ευνοούνται από την δημιουργία τού ψευδοκράτους το οποίο αναδύθηκε, εν μια νυκτί, και το οποίο δεν είναι τίποτ' άλλο παρά μια κακόγουστη στημένη βιτρίνα.
            Όμως αν οι παραπάνω γνωστοί - άγνωστοι, επί χρόνια τώρα, ταλαιπωρούν τα Βαλκάνια με τις θρασύτατες εδαφικές τους αξιώσεις, ταυτόχρονα, γεννάται ένα πολύ σοβαρό ερώτημα που αφορά την καθ' όλα ύποπτη και ανθελληνική στάση τών εκάστοτε... "ελληνικών" κυβερνήσεων οι οποίες επί δεκαετίες τώρα δεν έχουν να παρουσιάσουν τίποτ' άλλο παρά μια... νεροκουβαλητική συμπεριφορά, δεχόμενες την εμπλοκή τής Ελλάδος σε ατέρμονες... "διπλωματικές'  διαβουλεύσεις που όλοι γνωρίζουμε πότε και πως δημιουργήθηκε και τι είναι αυτό που κάνει... νιάου, νιάου στα κεραμύδια.
        Το γράμμα τού κ. Stephen G. Miller εστάλη την 1η Μαρτίου τού 2009 (και όχι το 2014) στο επίσημο περιοδικό
τού Αμερικανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου "ARCHAEOLOGY" και κοινοποιήθηκε στους:
C. Brian Rose, President, Archaeological Institute of America
Hillary Rodham Clinton, Secretary of State of the United States of America
Dora Bakoyiannis, Minister of Foreign Affairs of Greece
Antonis Samaras, Minister of Culture of Greece
Olli Rehn, European Commissioner for Enlargement
Erik Meijer, Member, European Parliament.
            Δυστυχώς, στα σχετικά μηνύματα που έλαβα έχει απαλειφθεί η κινοποίηση προς τους Dora Bakoyianni
Antoni Samara, Olli Rehn και Erich Meijer.  Γιατί;
Ωστόσο, εκτός από το παραπάνω ερώτημα υπάρχουν και άλλα, όπως:
1.         Γιατί οι... ελληνικές (?) κυβερνήσεις δέχονται να λαβαίνουν μέρος σε διαβουλεύσεις που υπάρχει το αυτονόητο ως προς την ονομασία τού ψευδοκράτους;
2.         Γιατί σε κάθε προκλητική ενέργεια τής κυβέρνησης τών Σκοπίων οι... ελληνικές (?) κυβερνήσεις δεν      ανταπαντούν ανάλογα;  Βλέπε, κλείσιμο τών συνόρων, διακοπή τών εμπορικών συναλλαγών, κ.λπ.;
3.         Γιατί οι... Ελληνικές (?) κυβερνήσεις δεν απαγορεύουν την μεταφορά ελληνικών εταιρειών στα Σκόπια και μάλιστα όταν αρκετές απ' αυτές μεταφέρθηκαν έπειτα από την επιδότησή τους;  Τέλος...
4.         Γιατί επιτρέπουν στον... νάνο να περνιέται για... γίγαντας; 
           
       Είμαι σίγουρος, ότι οι παραπάνω ερωτήσεις, όπως και πολλές άλλες, ήθελαν κριθεί ως διπλωματικά αφελείς από τους φαεινούς φωστήρες τού ΥΠΕΞ.  Όμως, τί καλό απέφερε η μέχρι σήμερα διπλωματική τους... μαεστρία στην πατρίδα μας εκτός από αγκάθια και εξευτελισμούς;
            Αυτά και πολλά άλλα θα μπορούσαν να αναφερθούν από έναν... απλοϊκό πολίτη που, όμως, διαθέτει κοινή λογική καθαρή πατριωτική συνείδηση και αξιοπρέπεια σε αντίθεση με τούς... νεροκουβαλητές τού ΥΠΕΞ. 
            Φιλικώτατα.
            Νι Κάππα (Τορόντο) 

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

Η ΚΛΩΣΤΗ - Σοφία Αβραμίδου



ΜΟΥΣΙΚΗ - ΣΤΙΧΟΙ

ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ
Από το CD "τα θεατρικά" (demo)
Ενορχήστρωση Γ. Κοκκινάκης

Η ΚΛΩΣΤΗ
Σταύρος Σταυρίδης

Γκρι κλωστή ο δρόμος
που τραβάει χωρίς σκοπό
Δεν υπάρχει τρόπος
να σου πει το μυστικό

Ακροβατείς λες, στη γραμμή του
Αλλάζει νου...παραπατάς

Ξένη γη ο κόσμος
δε συγχωρεί να τον πατάς
Τι σου κλέβει ο χρόνος
που ως το τέλος κυνηγάς;

Σκοντάφτεις στις βουβές του νύχτες
Στις ξαστεριές του προχωράς

"Μάνα μου Ελλάς" - Ρεμπέτικο

Γ. Κοντογιώργης - Ομιλία στη μνήμη Νεοκλή Σαρρή - 20.10.12

Π. Ήφαιστος - Ομιλία στη μνήμη Νεοκλή Σαρρή - 20.10.12

Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2014

Ηλίας Σταμπολιάδης- Η ανήθικη επιχείρηση των δανειστών

Ηλίας Σταμπολιάδης

Η ανήθικη επιχείρηση των δανειστών

Η βασική αρχή επιβίωσης μιας επιχείρησης είναι το να υπάρχει κέρδος στον τελικό απολογισμό. Οι εισπράξεις από την διάθεση του προϊόντος ή της υπηρεσίας που παρέχει να είναι μεγαλύτερες από τις δαπάνες για πρώτες ύλες, ενέργεια, μισθούς απόσβεση κεφαλαίου, υποχρεώσεις προς τρίτους, καταβολή φόρων και εισφορών.

Βεβαίως οι αριστεροί καταδικάζουν το κέρδος αλλά αυτό είναι δικό τους πρόβλημα, εδώ μιλάμε για ελεύθερους ανθρώπους. Το κέρδος είναι η ανταμοιβή του επιχειρηματία τόσο για την συμμετοχή του στην ιδέα δημιουργίας ή αγοράς της επιχείρησης, την επένδυση ιδίων κεφαλαίων, την φροντίδα για την σωστή λειτουργία της και  κυρίως για την ανάληψη του κινδύνου (το ρίσκο)  της όλης δραστηριότητας που επηρεάζεται και από εξωγενείς παράγοντες πέρα από τον έλεγχο του.

Το κέρδος μπορεί να καταναλωθεί για την αύξηση του βιοτικού επιπέδου του επιχειρηματία και εφόσον υπερβαίνει τις ανάγκες του είναι διαθέσιμο για νέες επενδύσεις σε δικές του επιχειρήσεις ή σε συμμετοχή σε άλλες με την αγορά μετοχών. Η ευθύνη της επιλογής είναι δική του και ανταμείβεται ή χάνει ανάλογα με την έκβαση των εργασιών. Ας δούμε όμως πως εφαρμόζεται στην πράξη η αρχή της ανάληψης του επιχειρηματικού κινδύνου.

Μία περίπτωση αφορά την υπόθεση των μετοχών του Χρηματιστηρίου Αθηνών όπου πολλοί έχασαν ολόκληρες περιουσίες διότι δεν αντιλήφθηκαν εγκαίρως την διενεργούμενη απάτη. Αν και η απώλεια των μετοχών δεν ήταν αποτέλεσμα κακής έκβασης των εργασιών αλλά αποτέλεσμα απάτης στην υπερεκτίμηση της αξίας τους ο τότε Πρωθυπουργός Κ. Σημίτης βγήκε και είπε “ας πρόσεχαν στο που επενδύουν τα χρήματα τους” εφόσον κατά την άποψη του και τους κανόνες του παιχνιδιού η ευθύνη βαρύνει πάντα τον επενδυτή ο οποίος θα καρπούτο το όφελος στην περίπτωση κερδοφορίας. Με το πνεύμα αυτό όλοι οι απατεώνες που καρπώθηκαν από την απάτη εξαγνίστηκαν.

Μία δεύτερη περίπτωση αφορά την “αναγκαστική”, θα έλεγε κανείς, επένδυση του κάθε εργαζόμενου στην καταβολή εισφορών και την αγορά ενσήμων από τα ταμεία ασφάλισης του εν ήδη μετοχών για την εξασφάλιση της σύνταξης και της ιατροφαρμακευτικής του περίθαλψης. Εδώ αν και η συμμετοχή αλλά κυρίως η διαχείριση των ασφαλιστικών ταμείων δεν υπόκειται στον έλεγχο του εργαζομένου επενδυτή αλλά εναπόκειται στην εγγύηση του κράτους όλοι ανεξαρτήτως είδαν τα χρήματα των ταμείων τους να “κουρεύονται”  και τις μετοχές τους ( υγειονομική περίθαλψη και συντάξεις) να κατρακυλάνε χωρίς να έχουν καν την ευθύνη της διαχείρισης.

Η πιο κραυγαλέα ανά τον κόσμο και ανά τους αιώνες απάτη είναι αυτή των δανειστών των σκοτεινών χρηματοπιστωτικών οργανισμών που δανείζουν χρήματα σε κράτη δεσμεύοντας ολόκληρους λαούς με την υπογραφή ορισμένων δωσίλογων κυβερνητών που κατά γενική ομολογία εξυπηρετούν σκοτεινά συμφέροντα εις βάρος των ίδιων των λαών τους.

Καταρχήν  οι δανειστές είναι ολόκληροι κολοσσοί που κατέχουν πληροφορίες σε παγκόσμιο επίπεδο για τις οικονομίες των χωρών και γνωρίζουν πολύ καλά τον κίνδυνο που θα αναλάμβανε κανείς δανείζοντας μία χώρα στο πρόσωπο ενός κυβερνήτη που τον γνωρίζουν πολύ καλά καθόσον συνέβαλαν στην ανάδειξη του.  Γνωρίζουν εκ των προτέρων  στο πώς αυτός θα διαθέσει τα χρήματα και κατά πόσον τα χρήματα αυτά θα επενδυθούν θετικά ώστε να αποπληρώσουν το χρέος ή θα σπαταληθούν για την εξυπηρέτηση διαπλεκομένων συμφερόντων. Άρα ο κίνδυνος που διατρέχουν να αστοχήσουν οι προβλέψεις τους είναι ασήμαντος διότι γνωρίζουν αλλά και ελέγχουν τα πάντα. Επειδή όμως η αποτυχία των δανειζόμενων  να αποπληρώσουν είναι προδιαγεγραμμένη και μέρος των προβλέψεων των δανειστών,  πολλές δε φορές στοχευμένη, λαμβάνουν δύο ανήθικα μέτρα για την εξασφάλιση τους.

Το πρώτο είναι το υψηλό επιτόκιο ώστε να εξασφαλίσουν το κεφάλαιο τους από τις πρώτες δόσεις και το δεύτερο είναι η επιβολή ανήθικων κανόνων δανεισμού μέσω αποικιοκρατικών νομοθεσιών που έχουν επιβάλει και δυστυχώς γίνονται αποδεκτοί από τους δουλοπρεπείς εκπροσώπους των λαών που τους δεσμεύουν παραπλανώντας τους.

Το επιτόκιο θα έπρεπε να είναι το αναμενόμενο κέρδος από τον δανεισμό,  που αντιστοιχεί στην αγορά μετοχών και την συμμετοχή των δανειστών στην ανάπτυξη της χώρας που θα εξασφαλίσει και την αποπληρωμή του χρέους. Δυστυχώς για τα έθνη και τους λαούς οι δανειστές δεν αναλαμβάνουν κανέναν κίνδυνο και αντί αυτού δεσμεύουν με νομοθεσίες τύπου Αγγλικού “Δικαίου” τις περιουσίες των πολιτών και τις υποδομές λειτουργίας των χωρών.

Αυτό το αίσχος υπηρετούν και οι δικοί μας κυβερνήτες που τρέχουν στο Παρίσι όπως παλαιότερα έτρεχαν οι κοτζαμπάσηδες στην Υψηλή Πύλη του Σουλτάνου για να πάρουν οδηγίες. Είναι ντροπή για το έθνος μας, είναι ντροπή για την πατρίδα μας, είναι ντροπή για την καταγωγή μας να ανεχόμαστε μία τέτοια κατάσταση ελπίζοντας ότι, αν και οι άλλοι χάνονται εμείς θα βρούμε ένα ξεροκόμματο να γλύψουμε. Τη χειρίστη εντύπωση προκαλούν όχι τόσο οι γραφικοί κλακαδόροι των κομμάτων, όσο ορισμένα φερέφωνα του καθεστώτος, άνδρες και γυναίκες, εκλεγμένοι εκπρόσωποι και δημοσιογράφοι, ευρωλιγούρηδες, κομπλεξικοί, που υποστηρίζουν αυτή την κατάσταση δημοσίως χωρίς αντίλογο παρά μόνο επιλεγμένα νιαουρίσματα “ανταρτών”  βουλευτών που προσαρμόζονται κατά τις ψηφοφορίες στη Βουλή.

Αυτοί ούτε το παιχνίδι του διεθνούς κεφαλαίου αναγνωρίζουν ούτε και το ρόλο του ξένου νομίσματος που στην ουσία αποτελεί τη θηλιά των δανειστών γύρω από τον λαιμό μας. Δυστυχώς στην αποδοχή της θηλιάς του ξένου νομίσματος συνηγόρησε και η έχουσα κυβερνητικές προσδοκίες παρούσα αξιωματική αντιπολίτευση. Απατώνται όταν πιστεύουν ότι με τη θηλιά του ευρώ στον λαιμό θα μπορέσουν να επιβάλλουν όρους στους δανειστές αντίθετους με το Αγγλικό “Δόκαιο” και την αποικιοκρατία, έτσι, επειδή είναι πιο μάγκες από τους σημερινούς μειοδότες.

Σε τι να ελπίζουμε πλέον παρά σε ένα θαύμα σαν αυτό που έδιωξε τον οθωμανικό ζυγό και τώρα θα πρέπει να διώξει τον καθολικισμό και τους προτεστάντες και όλη την υλιστική αντίληψη ζωής που τους συνοδεύει. Όλα αυτά εμείς πρέπει να τα αναλάβουμε μόνοι μας. Μνήσθητι ημών Κύριε.

Ηλίας Σταμπολιάδης
4/9/2014

Στο κατωτέρω κείμενο αλλάξτε τη λέξη Τούρκος με τη λέξη Ευρωπαίος και από το χθες θα βρεθείτε στο σήμερα.


Οι προύχοντες ή προεστοί ή κοτζαμπάσηδες ήταν οι Έλληνες που συνεργάζονταν με τους Τούρκους και ασκούσαν σε τοπικό επίπεδο τη διοίκηση των ραγιάδων. Δεδομένου ότι ο ελληνισμός έμεινε υπόδουλος τέσσερις αιώνες, ήταν πολύ λογικό να υπάρξει συνεργασία με την Υψηλή Πύλη. Όμως πολλοί Κοτζαμπάσηδες δεν ήταν απλά συνεργάτες των Τούρκων, αλλά έγιναν δυνάστες των Ελλήνων. Ντύνονταν με τούρκικες γούνες, φέρονταν σαν Τούρκοι για να τονίζουν την εξουσία τους και έβλεπαν υποτιμητικά τον αγράμματο λαό, που οργισμένος τους αποκαλούσε “Χριστιανούς Τούρκους”, για να τους προσβάλει. Δουλειά τους ήταν να εισπράττουν φόρους και να επιβάλουν την τάξη, με όποιο τρόπο έκριναν σκόπιμο....